Proeven en Geloven

Ingrediënten zelfrijzend bakmeel boter havermout basterdsuiker peer of appel suiker en kaneel Meng de eerste vier ingrediënten in gelijke verhoudingen. Vorm er een draak van. Druk partjes peer, appel is ook prima, bovenop in de vorm van schubben. Bestrooi met suiker en kaneel. Maak tanden van pijnboompitten en een oog van een rozijn. Bak 25 minuten op 175 °C. Je kunt ook je favoriete koekjesdeeg gebruiken. Dit is het recept voor havermoutkoekjes van mijn oma. Op school hebben ze gisteren het toneelstuk van Joris en de Draak gespeeld. Wat worden de kinderen groot (vijfde klas/groep zeven), wat kenden ze hun tekst goed en wat waren ze goed te verstaan. Wat zijn het ook nog kinderen :-)

Da's nou grappig. Ik zat vanmorgen klaar om een stukje te schrijven maar er kwam helemaal niks. Ik bladerde door mijn eet-foto-archief. Gister had ik nieuwe foto's gemaakt maar het fototoestel lag nog beneden en ik was te lui om het te halen . Ik heb vanmorgen een rozenkrans van het Heilige Hart van Maria  gebeden. Het gebed van Isidorus van Sevilla  bij het opstarten van de computer. Maar ik had nog steeds geen inspiratie. Inmiddels was het lunchtijd. Er lagen nog garnalen en een rode poon van gisteren. 'k heb de boel opgebakken met wat knoflook en rode peper , met een stukje toast met roomboter . De smaak was goed maar geen foto waard. Ondertussen kwam het mij zo voor dat ik niet zoveel moest nadenken, en niet moest doen alsof mijn inspiratie werkelijk slechts uit mijn overwerkte brein ontsproot. In-spiratie, wie in-spireert ons?  Wij hebben een espresso-apparaat. Je schuimt melk, zet koffie en giet die bij de melk. Liefst snel en trefzeker, zonder morsen. To

Mijn Blog heet: 'Proeven en Geloven'. Proeven, daar hebben we het al over gehad. Maar geloven, hè. Kinderen geloven niet meteen dat spinazie gezond is en vol ijzer zit en dat je er groot en sterk van wordt. Ze zeggen ' bah ' en spugen de boel tegen het plafond als je niet uitkijkt. Als ze groter worden zeggen ze ' duh ', dat zoiets betekent als 'logisch, je snapt toch wel, dat ik dat niet eet...'. Op volwassen leeftijd willen we soms nóg niet eten wat gezond is, al geloven we inmiddels wel dat het goed is voor ons. Als je iets proeft moet je het in je mond stoppen zodat je smaakpapillen worden geactiveerd. Maar vóórdat je iets in je mond stopt wil je eerst  geloven dat het lekker is. Geloven zal dus aan proeven vooraf moeten gaan. Sommige dingen, die wij vroeger aten, daar hebben wij vandaag weer moeite mee. Bijvoorbeeld bloedworst. Soms heeft dat religieuze redenen. Maar niet voor heidenen, atheïsten en christenen. Intermezzo: Vandaag

Waar de tomaten jammerlijk zijn mislukt - er hangen wel een paar ronde dingen aan de plant maar ze zijn klein en zwart - daar zijn er wel enkele komkommers aan de komkommerplanten gegroeid! De smaak is fris knapperig, zoals een appel. Er zaten vrij grote zaadjes in de komkommer, wat vooral ons jongste gezinslid niet zo lekker vond. Hij vond, als enige, de komkommers uit de winkel lekkerder 'want die zijn niet zo knapperig'. Het is erg druk geweest de afgelopen dagen met sportkamp, school, huiswerk wat nieuw is dit jaar en afspraken, dus ik dacht wat extra brandstof is welkom. Zie hier een bananencake. Ik heb twee recepten, een Europese versie met boter en een Amerikaanse met olie. Ik ben er nog niet uit welke ik lekkerder vind, dit is de versie met boter.

Op de laatste dag van de grote vakantie (begin september) wandelde ik door mijn tuintje en daar ontwaarde ik een rups op de Oost-Indische Kers. Bij nadere inspectie bleek het om een hele groep rupsen te gaan. Omdat ik wel mijn plantjes wilde beschermen maar niet de rupsen iets wilde aandoen, heb ik ze verzameld, met aangevreten blad en al. Mijn zoon heeft van een schoenendoos een terrarium gemaakt. Op internet hebben we kunnen vinden dat het om rupsen van het groot koolwitje gaat, één van de meest voorkomende soorten in ons land. De rupsen verzamelden zich onder de rand van de deksel. Daar bleven ze stokstijf stilzitten, tot ze begonnen te veranderen. Ze lieten hun kopjes vallen (er lag een hele stapel onder). De haren en pootjes verdwenen en de rupsen krompen en werden gifgroen van kleur. Op het laatst werden ze zwart, om dan in enkele seconden tijd open te barsten en uit hun schulp te kruipen. Boven zijn het er nog twee, onder zijn het er drie! Het oppompen