Doorgaan naar hoofdcontent

Proeven ... en Geloven

Mijn Blog heet: 'Proeven en Geloven'. Proeven, daar hebben we het al over gehad. Maar geloven, hè.

Kinderen geloven niet meteen dat spinazie gezond is en vol ijzer zit en dat je er groot en sterk van wordt. Ze zeggen 'bah' en spugen de boel tegen het plafond als je niet uitkijkt.

Als ze groter worden zeggen ze 'duh', dat zoiets betekent als 'logisch, je snapt toch wel, dat ik dat niet eet...'. Op volwassen leeftijd willen we soms nóg niet eten wat gezond is, al geloven we inmiddels wel dat het goed is voor ons.

Als je iets proeft moet je het in je mond stoppen zodat je smaakpapillen worden geactiveerd. Maar vóórdat je iets in je mond stopt wil je eerst geloven dat het lekker is. Geloven zal dus aan proeven vooraf moeten gaan.

Sommige dingen, die wij vroeger aten, daar hebben wij vandaag weer moeite mee. Bijvoorbeeld bloedworst.

Soms heeft dat religieuze redenen. Maar niet voor heidenen, atheïsten en christenen.


Intermezzo:


Vandaag, 19 september, is de heiligendag van Januarius van Benevento.

Januarius komt van Janus. Janus was in de Romeinse mythologie de god van het begin en einde, van het openen en sluiten. De deur, ianua, droeg daarom zijn naam. Daarom draagt ook de maand januari zijn naam. Hij wordt meestal afgebeeld als een man met twee gezichten of als tweeling.

De relieken van deze heilige, waaronder zijn bloed, worden bewaard in een kathedraal in Napels. Op drie dagen in het jaar wordt dit eeuwenoude bloed vloeibaar, waaronder vandaag (soms ook op andere dagen). Wanneer dit op deze dagen niet gebeurt, dan voorspelt dat niet veel goeds. 

Dit alles komt uit een boek dat wij vorig jaar kregen op de feestdag van een bekendere heilige, Sint Nicolaas, 366 Heiligendagen van Paul Spapens en Kees van Kemenade. Het boek belicht elke dag één heilige. 

In 1990 verloor Italië op eigen grond de halve finale op het WK. Men zei dat dit samenhing met het bloed van de heilige Januarius dat niet vloeibaar werd dat jaar.

De vraag is, wat deed het bloed van de heilige Januarius van Benevento in andere WK-jaren?

Einde intermezzo.



De Schotse variant van bloedworst, blackpudding, wordt bij het ontbijt geserveerd. 

Vorig jaar hebben we in Duitsland bloedworst gegeten bij een proeverij, best lekker. Ik verkies hem boven de aspic die ze ook serveerden, een hartige gelatinepudding van gestold vleesnat.

Nederland kent zijn eigen bloedworst.

Het (varkens-)bloed in de worst - wat is onze angst daar eigenlijk mee? Het is niet kosher of halal en als je liever helemaal geen vlees eet dan snap ik dat je griezelt. Maar, de rest van Nederland?

In Italië heet de bloedworst 'sanguinaccio insaccato'. 

Proeven is weten.
Maar wanneer geloof je genoeg om te proeven?
En wanneer is proeven geloven?

Daar ga ik op deze blog diepgravend onderzoek naar doen. 

Reacties