Doorgaan naar hoofdcontent

Kruimels van geloof

Vanmorgen zat ik om 8.00 al achter Facebook. Ik las een stukje over een meisje van een jaar of twaalf dat in krachtige uitspraken uitlegt waarom zij atheïstisch is. Haar taalgebruik siert een meisje van die leeftijd niet bepaald, ze scheldt zelfs mensen uit. Toch bleef ik uitspraak na uitspraak lezen, en vroeg me af waarom iemand zo'n stukje deelt. En daar een jong meisje voor gebruikt.


Ik had moeite me los te maken van dit 'bericht' en kwam daardoor te laat bij de mis. Een minuutje maar, maar het duurde langer dan een minuut om het gehaast zijn los te laten.

Mijn hart bonkt (gelukkig maar) en ik heb weer eens geen zakdoek bij me, terwijl ik altijd een druppel aan mijn neus krijg als ik met koud weer een warm gebouw binnenkom.

Ik hoorde minder van de lezingen dan me lief was. Ik puf nog wat na voordat ik 'land'.

De priester laat een uitgebreide stilte vallen.

Dan is het stil.

Mijn hart verlangzaamt naar een tempo van blijdschap, en ik voel me dankbaar. De priester die zijn leven wijdt aan het brengen van de blijde boodschap van Jezus aan de mensen.

Als, na het brood, de beker langskomt zie ik kruimels drijven. Als je vroeger met een jongen zoende, een seculiere bezigheid die te maken heeft met het evolutionistische geloof dat je dit vaak moet oefenen omdat wij de enige species zijn die daarin niet door instinct geleid wordt zoals dieren, maakte je je ook nooit druk over kruimels. Nu ben ik me van dat soort dingen veel meer bewust en kom zo tot deze rare vergelijking, die toch ook waar is.

Ik zelf heb de hostie nog heel in mijn mond. Niet dat dat zo'n verdienste is, maar ik was geconcentreerd op de communie en het feit dat wij allen samen het lichaam van Christus vormen, en de hostie nestelde zich als vanzelf in de holte van mijn gehemelte. Dat is niet altijd het geval want soms heb je een groot stuk.

Ik neem een slok van de wijn en als ik even later doorslik blijft de hostie doordrenkt achter in mijn mond.

Het roomse geloof, het christelijke in zijn algemeenheid maar zeker het rooms-katholieke geloof doet soms vleselijk aan. 'Het hart van steen zal ik uit uw lichaam verwijderen en ik zal u een hart van vlees geven'. Maar toch, juist dit beeld laat zien waar het om gaat. Een hart dat naar mensen uitgaat.

Een menselijk hart.