Doorgaan naar hoofdcontent

Vijf blogs uitglicht en een interview met... kwatta

Vandaag een paar nieuwe blogs om met jullie te delen.

Ik begin met libelle-vlog-moeder van het jaar: Christien. Met vier jongens gaat ze op pad om pokémons te vangen.

'Pokémon-aanval... ik heb geen idee wat ze aan het doen zijn...

Haar andere blogs zijn ook de moeite waard, al gaan ze niet allemaal over Pokémon.

Als het leven, kwetsbaar: blog van een moeder met autisme die je echt raakt, als ze beschrijft hoe zij voor elke gelegenheid een aparte tas heeft: één voor het outplacementbureau, één voor haar coach, één voor school. Ze beschrijft dit zo helder, ja dat het pijn doet, maar zo verfrissend dat je het begrijpt en ook dat je jezelf beter begrijpt. Al is belangrijker nog dan dat begrijpen, de empathie.

Loesje tekst: Regeltjes zijn als lijntjes, je kunt ertussen schrijven
Beklemmende hoop?

Deze Loesje tekst vond ik op de blog van Maahtje, gehoord, gezien, gelezen, gedacht . Eigenlijk gaat het niet over zo'n vrolijk onderwerp. Het stemt tot nadenken. Lees zelf maar.

Een lichtere noot is Communicatie van Ineke Evink. Erg grappig en ook zo herkenbaar:

Vrouw met mannenbrein in de onbegrijpelijke vrouwenwereld van poppen en geklets.

Vervolgens het fotoblog van Anton Verweij, God is in de stilte met prachtige foto's.

Daar kwam ik ook de volgende quote tegen die mij aansprak:
Let him who cannot be alone beware of community (...)
Let him who is not in community beware of being alone (...)
Zowel gemeenschap als alleenzijn waren de afgelopen week thema's die in mijn leven voorbij kwamen. Over gemeenschap in de kerk schreef ik vorige week in een blogpost. Over alleenzijn sprak ik laatst met een vriendin: Dietrich Bonhoeffer, de schrijver van deze quotes, beschrijft het verband tussen de twee.

Dietrich Bonhoeffer is voor mij een nieuwe naam. De volgende quotes geven inzichten over gemeenschap, en hoe je aan een gemeenschap kunt bouwen, zonder steeds de peilstok erbij te hangen met de vraag of het wel goed genoeg is:

“Just as Christians should not be constantly feeling the pulse of their spiritual life, so too the Christian community has not been given to us by God for us to be continually taking its temperature. The more thankfully we daily receive what is given to us, the more assuredly and consistently will community increase and grow from day to day as God pleases” 
“Christian community is like the Christian's sanctification. It is a gift of God which we cannot claim. Only God knows the real state of our fellowship, of our sanctification. What may appear weak and trifling to us may be great and glorious to God. Just as the Christian should not be constantly feeling his spiritual pulse, so, too, the Christian community has not been given to us by God for us to be constantly taking its temperature. The more thankfully we daily receive what is given to us, the more surely and steadily will fellowship increase and grow from day to day as God pleases.” 

En last but not least, op Het Moederfront een serie over thuisblijfmoeders, waarop een heus interview met kwatta, ondergeschrevene, mij dus :-).

Lekker lezen!

Als afsluiter de jaren '70: Je moet een nummer worden van Hodos en de
Eindtijdblues van Jaap Booij met een clip uit 2014 door zijn zus Alida Booij: