Proeven en Geloven

Zaterdag kwamen we vanuit Rome aan op Schiphol: Terwijl we 's ochtends nog in hotel Casa la Salle waren: Maar voordat ik wat foto's van Rome laat zien, eerst een paar woorden over de terugkeer in Nederland. Weer in onze eigen kerk, werd ik aangesproken door een meneer, of ik soms bij het kerkkoor wilde. Zelf kon hij deze keer niet komen, zijn vrouw was net terug uit het ziekenhuis met een nieuwe hartklep. Meteen bij het ontwaken had zij zich al stukken beter gevoeld.  Ik dacht, ik houd wel van zingen dus waarom niet. Ik werd door een chauffeur opgehaald. Dat was gezien de gemiddelde leeftijd van de deelnemers schering en inslag. ' Wat bent u ?', werd mij van alle kanten enthousiast gevraagd. Ik moest even nadenken wat ze bedoelden. ' Sopraan denk ik .' ' Heeft u al vóórgezongen? ' Ik kreeg visioenen van de hoge C terwijl ik de F al niet met goed fatsoen haal. ' Heeft u ervaring met koren ?' Het krui

Het leuke van facebook is, dat je soms dingen leest die helemaal 'out of your league' zijn, waar je het totaal niet mee eens bent of nooit over nagedacht hebt (tevens het minder leuke van facebook). Zo las ik een artikel van de socioloog Hochschild die als Clintonstemmer haar kosmopolitische linkse bubbel verlaat en op pad gaat om de Trump-stemmer beter te leren kennen. Ze realiseert zich namelijk dat ze geen Trump-stemmers kent, dat haar buren allemaal Clinton stemmen en eigenlijk iedereen die ze kent. Daarom stapt ze over de, wat zij noemt, empathiemuur : een obstakel om mensen te begrijpen die anders denken dan wij. Tijdens het leven lezen bedacht ik me, dat ik ook zo'n 'muur-probleem' heb. Ik kom uit een linkse intellectuele omgeving. Maar ik wilde op zoek naar een bredere horizon of eigenlijk naar zingeving: de zin van het leven. Dit ben ik bij de klaagmuur lang geleden. Want ik heb nooit geloofd dat wetenschap, met het intellect als instrum

Het is grappig hoe dingen kunnen gaan. Tenminste, als je er later de grap van inziet. Tegeltjeswijsheden zijn een soort kapstok waaraan je vanalles kunt ophangen. Maar het kunnen ook dooddoeners zijn. Zo is er deze 'wijsheid' die ik de laatste tijd vaak in de kerk heb gehoord: Als er een deur sluit in je leven, zet God vaak een raam open.  Ik heb geen hele diepe gevoelens bij deze tekst. Hij werd bij ons thuis niet gebezigd. Niet zeuren, wij doen niet aan dichte deuren , zou voor mijn ouders een toepasselijker spreuk geweest zijn. Zij gingen ooit op vakantie terwijl er geen deur in het huis zat. Ze hadden er gewoon een gordijn voor gehangen. Toch kwamen er, na dat open-deur-beleid van de jaren '70, bij hen óók diverse sloten, dievenklauwen en ander hang- en sluitwerk aan deuren én aan ramen. Toepasselijk is in dit licht de enige tegeltjeswijsheid die wél daadwerkelijk bij ons op een tegeltje aan de muur hing, eerst boven de trap en later op de wc: De mens wikt, Go