Op de laatste dag van de grote vakantie (begin september) wandelde ik door mijn tuintje en daar ontwaarde ik een rups op de Oost-Indische Kers. Bij nadere inspectie bleek het om een hele groep rupsen te gaan. Omdat ik wel mijn plantjes wilde beschermen maar niet de rupsen iets wilde aandoen, heb ik ze verzameld, met aangevreten blad en al. Mijn zoon heeft van een schoenendoos een terrarium gemaakt. Op internet hebben we kunnen vinden dat het om rupsen van het groot koolwitje gaat, één van de meest voorkomende soorten in ons land.
Ze lieten hun kopjes vallen (er lag een hele stapel onder). De haren en pootjes verdwenen en de rupsen krompen en werden gifgroen van kleur. Op het laatst werden ze zwart, om dan in enkele seconden tijd open te barsten en uit hun schulp te kruipen.
Boven zijn het er nog twee, onder zijn het er drie! Het oppompen en opdrogen van de vleugels duurde nog enkele uren.
Ze wilden nog wel eventjes bij ons op de hand zitten. Als we ze dan mee naar buiten namen vlogen ze rechtstreeks de wijde wereld in! (Dat is lastig fotograferen...)
De rupsen verzamelden zich onder de rand van de deksel. Daar bleven ze stokstijf stilzitten, tot ze begonnen te veranderen.
Boven zijn het er nog twee, onder zijn het er drie! Het oppompen en opdrogen van de vleugels duurde nog enkele uren.
Ze wilden nog wel eventjes bij ons op de hand zitten. Als we ze dan mee naar buiten namen vlogen ze rechtstreeks de wijde wereld in! (Dat is lastig fotograferen...)
