Proeven en Geloven

  God's stem leren horen in 4 stappen Zoek wat stille tijd en zet zachte, instrumentele muziek op. Zeg een gebed tot de Heilige Geest en pas de vier sleutels toe: 1.         Wees stil in je hoofd en je hart, zit in de aanwezigheid van God; 2.         Stel je voor dat Jezus bij je is. Zoek eventueel een afbeelding van Jezus; 3.         Let op spontane gedachten die opkomen; 4.         Schrijf deze gedachten op. (Colleen Duggan)   4 manieren waarop het moederschap je ten goede verandert Matrescence: het proces van moeder worden (net zoiets als adolescence). Wat verandert dat aan jou?   Je capaciteit om lief te hebben  vergroot : Ik dacht niet iemand méér lief te kunnen hebben dan mijn man. Totdat mijn dochter geboren was wist ik niet hoeveel ik van iemand kon houden. Het is een zelfgevende liefde. En de liefde voor mijn man groeide ook. Meer  zelfloos  worden. In het huidige moment leven, niet vroeger, niet later, maar nu . Aspiratie naar de eeuwigheid . Wij proberen onze kinderen to

Meditatie Een groot verschil tussen christelijke en niet-christelijke meditatie is: christelijke meditatie richt de aandacht op God, niet-christelijke meditatie richt de aandacht vaak juist op het zelf. Enkele soorten christelijke meditatie: lectio divina, rozenkrans, je op iets heiligs richten zoals heilige kunst (sacred art), muziek, natuur, een boek van een heilige.  Je kunt iets proberen, misschien werkt het,  misschien werkt het niet. (Abby Fredrickson) Balans God verdeelde en ordende de tijd. Er is dag en nacht. We maken de seizoenen door van kind, jongvolwassene, oudere. God vraagt ons de tijd voor zijn eer en glorie te gebruiken. Als we reizen ontregelt ons eetritme. Dat zorgt voor onrust. Ook onze spirituele levens zijn vaak hectisch. Hoe zorgen we voor geregelde spirituele maaltijden? Met het getijdengebed bidden we van de ochtend tot de avond, van dag tot dag, van seizoen tot seizoen. Ik raad je aan met drie gebedsmomenten te beginnen: vroeg in de ochtend, rond de middag en

Balans tussen gezin en werk Balans begint met de vraag: God, wat wilt u van mij? When we know we’re beloved by God, and see ourselves as daughters of the King, everything changes. We recognize our value, our worth, and begin to understand it comes not from simply “producing” things in the world (however good they may be), but from the Creator loving us into existence, and loving us every day since. It’s this beloved-ness that then allows us to do those good things – from feeding our families to writing a book, bringing kids to and from school, and making sure the laundry piles get put away. We  do everything, and we do it well, when we know that we are loved. Finding rhythms and routines should flow from this knowledge of how good and beloved we are, then. We establish a structure for our lives by asking the Lord to show us what He wants us to do, and how. We work through schedules and figure out the projects to take on because we ask the Lord what He’s calling us to, with our giftedne

Het is niet wat op de tafel staat wat er toe doet, maar wat op de stoelen zit! (Celeste Behe, tips om kookstress tegen te gaan)   Zorgen vóór Enkele praktische tips om voor jezelf te zorgen als je voor een ouder zorgt ( Lisa Hendey): Betrek je man erbij Toewijding en goede communicatie Betrek je kinderen erbij en wees een rolmodel voor hen Kies een heilige als gezelschap Vraag de hulp die je nodig hebt Omring jezelf met steun Bid in de kleine momenten Laat je bemoederen door Maria   Goddelijke barmhartigheid Een lezing ging over de rozenkrans van de goddelijke barmhartigheid (Michele Faehnle). Deze spreekt me wel aan, ik ben er niet zo bekend mee, ik heb hem weleens gehoord op Radio Maria. De afbeelding van Jezus met een rode en een witte straal (water en bloed) spreekt me wel aan maar ik vind de tekst een beetje gedateerd: 'omwille van zijn smartelijk lijden'. Maargoed misschien raak je er wel bekend mee. Je kunt deze rozenkrans ook bij stervenden bidden zodat de Heer ert

Dit stukje schreef ik tijdens mijn verblijf in het klooster waartegenover ik ben opgegroeid. Ik schreef daarover twee eerdere blogs:  Priorij Emmaus  en  Laatste dagen in de Priorij, met veel foto's . Ik blog om mensen een frisse, nieuwe blik op geloof te geven. Daarbij denk ik zowel aan mensen die niet in God geloven, mensen die zichzelf atheïst, agnost of ietsist noemen, als aan mensen die wel geloven, mensen die zich bijvoorbeeld christen, protestant of katholiek noemen. Ik hoef niet te reproduceren wat er al is. Ik hoef niet mensen direct te bekeren. Het is net zoals met kunst: je kunt naar een schilderij kijken en het niet begrijpen of niet waarderen. Als je dan naar het verhaal luistert van iemand die ervaring heeft in het kijken naar schilderijen, die iets weet van de schilder en zijn achtergrond, dan kan je dat een nieuwe blik op het schilderij geven. Neem nou deze foto die ik tegenkwam tijdens mijn verblijf in het klooster in het dorp waar ik ben opgegroeid, Maarssen.

Dinsdagochtend* kwart over zeven. Bud laat me een buienradar op zijn schermpje zien. Met een enorme piek, nét als hij moet fietsen. ‘O jee’, zeg ik. ‘Arme kindertjes zouden graag een regenjas willen hebben, maar jij hebt er één en je draagt hem niet’. Ik denk daarbij aan de regenjas die al een jaar – of zijn het er twee? – ongedragen aan de kapstok hangt. Op de groei gekocht. Bud heeft 1x in zijn leven regenkleding aangehad. Een regenbroek. Die is hij op school vergeten en daar is hij vervolgens verdwenen. Dit vraagt om een creatieve aanpak. Met de regenjas voor ogen, die daar zielig aan de kapstok hangt, krijg ik een plan. Ik doe de regenjas na . De regenjas is verdrietig. Wat heeft hij verkeerd gedaan? Hij heeft geen knoopjes en hij is zwart. Bud haat knoopjes en alles moet zwart zijn.   Oké, met een beetje grijs. En hij hangt daar maar aan de kapstok. Al een jaar. Bud zijn ogen beginnen te glimmen. ‘Ga door!’ Zegt hij. Ik doe er nog een schepje bovenop. ‘Ik zal voor je op

Foto van  Rowan Simpson op  Unsplash Ik zat op een openbare basisschool. In de vijfde en zesde klas kregen we eens per week Bijbelles. Dat vond ik mooi. Hoewel de docent wat saai vertelde. Wat ik me vooral herinner is een verslag van zijn reis naar het beloofde land. Dat ging gepaard met heel veel dia’s. Ik was geraakt door zijn enthousiasme, hij stroomde echt over. Helaas was hij dus geen vertel-talent. Verder herinner ik me zijn uitvoerige uitleg van de indeling van de tent waarin het Heiligste der heiligen bewaard werd, zoals beschreven in het Bijbelboek Leviticus. Hoewel ik het interessant vond en echt probeerde te luisteren, werd ik eruit gestuurd. Ik zat, tot driemaal toe, te krassen op een papiertje. Dat betekende volgens hem dat ik niet oplette. Toen ik op de gang zat, gingen ze liedjes zingen, zoals Hava, naguila hava. Ik hou van zingen en vond het zeer onrechtvaardig dat ik niet mee mocht doen.  Elk jaar in de zomervakantie kwam er een Bijbeltent in ons dorp. Daar kon je een