Proeven en Geloven

Ik heb een nieuwe liefde. Het heeft niets met geloof te maken en ook niet met hardlopen. Tijdens het roeien (roeitrainer) kijk ik graag tv. Ik neem bijvoorbeeld Koffietijd op en tijdens het roeien kijk ik dan drie afleveringen (spoel weleens door). Van de afgelopen week kwam vanmiddag sopraan Francis van Broekhuizen voorbij. Ze zong met haar ouders bij Koffietijd, dus. Prachtig, Halleluia. Ik zocht haar (na het roeien) op op Youtube en vond wat filmpjes van haar bij het programma Maestro : wat doet Spike het gooooeeed! Maar we hadden het over Francis van Broekhuizen. Wat een grappig mens en wat zingt ze fantastisch. Het kan aan de tijd van het jaar liggen, het is tenslotte bijna Kerstmis, maar ze bracht me tot twee keer toe tot tranen. Eén van die keren was het optreden van Ruud Feltkamp  in dezelfde wedstrijd, Maestro. Ik heb dat verder niet op tv gezien, want ja je kan niet alles kijken en doen. Het best kun je zelf even kijken. Laten we zeggen dat waar Spike een echte man

Vanmiddag ben ik naar de aanbidding geweest. Je ziet, een nieuwe blog begonnen en nu schrijf ik alweer hier Aanbidding is een vorm van bidden in de katholieke kerk. De heilige hostie wordt in een monstrans geplaatst. Dat is een soort versierde kandelaar, met een raampje waarachter de hostie zichtbaar is. Katholieken geloven dat Jezus, en dus God, aanwezig is in de hostie. Vanmiddag was ik me er vooral van bewust, dat God in de materie, als mens, bij ons komt. Met kerstmis vieren wij dat hij ooit geboren werd. God als mens. Als God en als mens. Een baby. Dus niet zozeer zitten bidden op een berg, ver weg van alles en iedereen. Juist bidden in een stal, met geluiden. Ook in de kerk was het niet steeds stil. Een oudere dame vroeg van alles over de gang van zaken. Volgens mij kwam ze voor het eerst of in ieder geval voor het eerst sinds lange tijd. Een baby maakte babygeluidjes. De hostie als teken dat God naar óns toekomt. Tussen ons in, als een herder tussen de geur van s

Ik heb een nieuwe blog gelanceerd! Overhaast? Ja zeker. Vanmorgen tijdens het hardlopen vatte ik het plan op. Ik heb de laatste tijd een beetje een writers block. Dat komt voornamelijk denk ik omdat ik me een beetje klem voel zitten tussen de Katholieke wereld, waarom met een hoofdletter weet ik ook niet. Ja om aan te geven dat ik de strenge kant van de kerk bedoel. Op zich voel ik me daar best thuis maar ik weet niet hoe ik de spagaat naar 'de rest van de wereld' moet overbruggen. Altijd maar de enige zijn die wil bidden voor het eten... Ook vind ik het lastig te schrijven over onderwerpen als hetero-huwelijk en vroegtijdige levensbeëindiging van ongeboren kinderen, zieken, ouderen en depressieven. Terwijl met name het huwelijk de reden is dat ik deze blog begonnen ben. 'I was swept away' bij de leer van de katholieke kerk over dit onderwerp. Je moet je voorstellen, ik groeide op met het idee dat het huwelijk verouderd was en alleen maar een soort kers op