Adventsfeest - het begin van de advent

Dit jaar verzorgde onze klas op het adventsfeest op school het kaarsen trekken.

Oogst van vandaag

De kinderen trekken langs de lokalen waar ze verschillende advents- en kerstversieringen maken. De knutseltafels worden bemand door ouders.

Elk onderdeel heeft zijn eigen sfeer. Figuurzagen is noeste arbeid. Het maken van sfeerlichtjes is heel anders. Een vel vetpapier word versierd met krijtjes, twee stroken karton worden boven- en onderlangs vast geplakt en dan wordt de boel dicht geniet.

Dit jaar heb ik geassisteerd bij het kaarsen trekken. Aangezien deze activiteit al die jaren vermeden is door mijn zoon, had ik er geen ervaring mee. Omdat de beveiliging vannacht per ongeluk de stekker uit de waspan getrokken had, zet er één bonk harde was in de pan. Met losse wasbrokjes konden we na een half uur toch van start. 

Twee brunettes uit de zesde kwamen bij ‘mijn’ pannetjes. Ze vertelden hoe leuk ze het kaarsen trekken vonden. Het leukste van alles. Helaas vlotten hun kaarsen niet zo erg. Een ander meisje dat later was begonnen had al een flinke kaars. Met verbazing vroeg ik waarom ze kaarsen trekken zo leuk vonden. ‘Ik wil graag een mooie, dikke, rechte kaars’. Anderhalf uur later vertrokken de brunettes, met een niet zo heel dikke kaars.

Inmiddels waren twee blonde meiden aangeschoven. Gek op kaarsen trekken. Evenals een jongeman, ook die leeftijd. Toen kwam een mevrouw van de organisatie zeggen dat voor de doorstroming van het feest de kaarsen maximaal 1 centimeter doorsnee mochten hebben. Ik keek om me heen maar zag geen wachtende kinderen. 

‘k Moet luisteren naar de leiding maar wat gun ik deze aankomende volwassenen hun monnikenwerk. Ik draaide me naar de jongeman en zei 'je hoort het'. Beteuterd trok hij zich terug. Maar even later was hij er weer. Ik keek hem aan en zei: ‘Als er een kind komt dat graag wil kaarsen trekken, dan moet je plaatsmaken. Goed?’. Een andere hulpouder kwam mij nog aan de maximale afmeting herinneren. Helemaal ermee eens was zij het ook niet. Gegeneerd boog ik mijn hoofd, maar ik stuurde de kinderen niet weg. Als iemand vindt dat dat moet, dan komen ze het zelf maar doen.

Die mal bleek trouwens een gat in de houder van de waspannetjes te zijn. Ik dacht dat het een stoomgaatje was. Inmiddels waren de blondines en de jongen de drie centimeter gepasseerd. Ik keek even rond maar de strenge mevrouw was er niet.

Ik verlaat de school met een donkerbruin vermoeden dat ik een lering te trekken heb van deze morgen. Als ik 's avonds wat lees in mijn favoriete BLOG kom ik een stukje tegen uit het boek ‘Finding God’s Will for You’ van Franciscus van Sales. Hij zegt, vrij vertaald, dat het niet gaat om de grote dingen die je plant, maar om de kleine dingen die je volbrengt. Je hebt meer aan een kleine schat die je daadwerkelijk gevonden hebt dan aan een grotere die je nog moet zoeken.

Bij gebrek aan een adventskrans
doet de paaskaars dienst

Ik overdenk de dag. De adventskrans heb ik niet kunnen bekleden. Maar als ik kijk naar de dingen die wel volbracht zijn dan zijn dat: kaarsen.

'zoals een heester die vaak verplant is geen wortel kan schieten, en daardoor niet tot volwassenheid kan komen en fruit voortbrengen, zo kan de ziel die zijn hart vaak van plan naar plan verplaatst niet juist groeien in perfectie, omdat perfectie niet bestaat uit beginnen maar uit volbrengen.'

Het woord ‘proper’ heb ik hier vertaald met ‘juist’. Het kan ook fatsoenlijk, keurig of voegzaam betekenen. Precies zoals die kaarsjes hadden moeten worden, passend in de mal.

Maar, zoals één van de dames opmerkte, ze passen ook. Een zachte kaars van 3 cm krijg je best in een mal van 1 cm!