Alle ingrediënten waren in huis behalve de perziken. Ze vervangen door appel leek me niet afdoende want de perziken maken dit gerecht.
Toen bood BUD spontaan aan ze even te gaan halen!
Geweldig, dat gaf mij weer inspiratie om hem tegemoet te komen. Voor hem geen prutje, maar alles apart en mooi geserveerd. Ik heb laatst gelezen dat kinderen met autisme het vaak heel belangrijk vinden hoe het eten eruit ziet.
Ook wat dingen erbij die hij niet lust want we blijven uitdagen. De perziken, die hij nog nooit gegeten had, vond hij heerlijk.
Toen hij zijn bord zag, riep hij 'mama, dit is het lekkerste eten dat ik ooit gegeten heb'. Hij at alles op, ook de champignons en de salami die hij eigenlijk niet lust.
De volgende dag kreeg hij de laatste perzik. Pietje precies, dat is het. Maar misschien is hij een sterrenkok in de dop, je weet het niet.
Overigens kreeg BUD nog wel meer te eten. Dit is het rauwkost-voorafje. Dat heeft hij graag vooraf.
Zelf geef ik de voorkeur aan alles door elkaar. Lekker zo'n éénpansschotel.
Recept: gesneden ui en prei bakken. Stukjes salami en rode paprika erbij. Bruine bonen en perziken in stukjes erbij. Wat van het sap erbij. Dat is het, je kunt hier natuurlijk mee variëren.
Ik had BUD gevraagd ook een rode paprika mee te nemen, maar als ze met meer in de verpakking goedkoper waren dan mocht hij dat ook doen. Hij kwam thuis met een rode, een gele en een groene in de verpakking: hij had helemaal uitgerekend wat het prijsverschil was ;-)! Wat zelfstandig!