Mijn blijdschap was niet onverdeeld, toen ik hoorde dat STUD een reisje naar Egypte voor ons tweeën geboekt had. Lekker naar de zon, met zijn tweeën, de dagelijkse beslommeringen en ook de grotere zorgen even achter ons laten. Maar ook: twee van de drie driekoningenspelen die ik had ingestudeerd missen! De fijne spelersgroep in de steek laten, de regisseur hals over kop een nieuwe engel laten zoeken (twee weken van tevoren!). Een open dag missen van een middelbare school die als tweede keus moet dienen voor BUD. En dan, de onlusten in Egypte. Weliswaar zouden de vakantieparken veilig zijn maar het klinkt niet erg aantrekkelijk. Maargoed, ik wil graag mijn man volgen en de reis is al geboekt. Net zoals Maria en Jozef gaan we naar Egypte. Oké, de omstandigheden zijn niet echt hetzelfde. Als engel in het toneelsuk zeg ik tegen Jozef: 'vliedt naar 't Egypteland tesaam'. En nu ga ik zelf. Hoe kan het dat Josef naar Egypte moest vluchten, terwijl enkele honderden jaren da
'Proeven deed ik jou en sindsdien dorst ik...'