Mijn blijdschap was niet onverdeeld, toen ik hoorde dat STUD een reisje naar Egypte voor ons tweeën geboekt had. Lekker naar de zon, met zijn tweeën, de dagelijkse beslommeringen en ook de grotere zorgen even achter ons laten. Maar ook: twee van de drie driekoningenspelen die ik had ingestudeerd missen!
De fijne spelersgroep in de steek laten, de regisseur hals over kop een nieuwe engel laten zoeken (twee weken van tevoren!). Een open dag missen van een middelbare school die als tweede keus moet dienen voor BUD. En dan, de onlusten in Egypte. Weliswaar zouden de vakantieparken veilig zijn maar het klinkt niet erg aantrekkelijk. Maargoed, ik wil graag mijn man volgen en de reis is al geboekt. Net zoals Maria en Jozef gaan we naar Egypte. Oké, de omstandigheden zijn niet echt hetzelfde. Als engel in het toneelsuk zeg ik tegen Jozef: 'vliedt naar 't Egypteland tesaam'. En nu ga ik zelf.
 |
| Even uit de zon. |
 |
| Onze kamer |
Toen we de eerste dag terugkwamen van het onbijt, vonden we onze schoenen, die we op de grond onder de kapstok hadden achtergelaten, zo:
Het zijn net munten van twee euro, maar dan twintig keer zo weinig waard:
Die rechtsonder in die grijsblauwe, dat ben ik:
Na de moskee bezochten we de koptische kerk:
Tijdens een bezoek aan de Koptische Kerk hoorde ik dat Egypte tijdens de engelse bezetting bijna helemaal Christelijk was. Toen kwam de Islam en nu is 90% van Egypte Moslim. Waarom beklijfde bij de meerderheid het Christelijk geloof niet?
Teveel gerookt... of... is dat de ongediertebestrijding?
Jawel, de paspoorten worden goed gelezen! Gevlucht of niet, ouder word je toch, Stud! Op ons bed vonden we een brief die we moesten inleveren. Na het avondeten kregen we een taart met live zang!
Ook hier kwamen we Abraham tegen in het straatje naar het strand:
Bud was ook jarig. De traktatie: zelfgemaakte portemonnees van melkpakken met chocolademunten:
