Tanden poetsen

'KOM', hoor ik vanuit de badkamer. Mooi, dan kan ik het schrijven van deze blog nog even uitstellen. Eerst moeten er tanden nagepoetst worden. In de badkamer vind ik BUD, met zijn tandenborstel in de hand. Hij had niet 'kom', maar 'oen' geroepen. Niet naar mij, maar gewoon 'oen maloen' want dat klinkt zo leuk. Of ik nog maar voor een keertje zijn tanden wil poetsen. Toen ik met de tandenborstel in de aanslag stond, riep hij 'zit er wel water op'? De eerste jaren van zijn bewuste poets-leven wilde hij per se géén water op de tandenborstel. Maar sinds enkele maanden wil hij dat wel. Altijd en in precies de juiste hoeveelheid.

Dat vind ik wat overdreven. 'Je doet het maar zelf', zeg ik en neem weer plaats achter mijn toetsenbord. Geduld is niet weglopen. Niet boos worden. Je kind leren hoe hij zijn tanden poetst. Naast hem blijven staan en naast goed poetsen ook fatsoenlijk gedrag verwachten. Normen en waarden, Balkenende, met een eindeloze dosis liefde en geduld. En je daar zelf ook naar gedragen natuurlijk. Zeg maar zoals God.

God... Ik denk aan vernietigende regens die de hele aarde wegvagen. Aan Mozes die bidt om te voorkomen dat God zijn volk wegvaagt nadat het een gouden kalf aanbeden heeft. Aan de Rode Zee die open splijt om het volk van Israël door te laten en daarna weer sluit en daarmee de Egyptenaren verdrinkt. Heftig. Maar als jij het bent die daar staat met de vijand op je hielen dan is het wel cool. Tanden poetsen. Morgen weer. Elke dag. God is een God van nieuwe kansen.

Dit is deel 5 van 7 mails in 7 dagen, gehost door Jennifer Fulwiler op Conversion Diary.