Eerste schooldag

Het is stil in huis. Een stilte die ademt met hoop. Vandaag is de eerste schooldag van Bud op zijn nieuwe, speciale school. Ik hoop dat de snelbinders het gehouden hebben, want de nieuwe zitten er nog niet op (één van de raadselen der vakantie). Gister zijn we naar school gefietst voor een gesprek en voor het ophalen van de boeken. Dat wist ik niet van te voren maar ik heb gelukkig een grote fietstas.

Vanmorgen vond Bud zijn zadel opeens te hoog. ´Dat kan niet' riepen wij tweestemmig 'want je hebt er al op gefietst'. Mijn man moest overhaast de eerste hulpkit onder het zadel eraf halen want de tas paste er niet meer bij.

'Je zou toch een rugzak nemen'. Eh, tien boeken, gymspullen etc. in een rugzak? Dat past niet en dat is veel te zwaar voor op je rug...

Bud heeft vandaag maar twee boekenvakken. Voor wiskunde heeft hij wel zes boeken, deel A en B, werkboek A en B en nog een ´scheurboek'. Oke, vijf. Maar hij wil niet alleen de delen A meenemen. Alle boeken moeten mee. Ach, de veel te zware boekentassen, dat hoort echt bij het brugpieperschap. Hij moet het zelf dragen dus hij komt er nog wel achter. 'Je kunt de spullen ook in je kluisje leggen', maar ook daar wil hij niets van horen.

Gisteravond hebben we de eerste boeken gekaft. Ook de werkboeken 'want dan hoeft hij niet naar die stomme plaatjes te kijken'. Zwart kaftpapier. Zwarte agenda. Alles zwart.

Om kwart over negen zat hij nog zijn agenda in te vullen. Ik realiseerde me dat het niet alleen bedtijd was maar ook dat het vakantiebedtijd was. Veel te laat dus. 'Je agenda invullen had je in de vakantie ook wel kunnen doen. Net als het zoeken van een nieuwe tas (die hij per se niet wilde en door een denkfout van mij dat hij geen boeken mee naar school hoeft omdat hij nog geen huiswerk heeft heb ik daar ook geen druk achter gezet)(maar omdat ik een rusteloze nacht had heb ik dit donkerblauwe exemplaar van boven gevist en meneertje was zowaar tevreden).

Ik was mijn kookwatertje inmiddels te boven, zat al een paar uurtjes tegen de kook aan en ik vond dat meneertje meteen naar boven moest. Wat ook nog gebeurd was, is dat we erachter kwamen dat het rooster bij oma was blijven liggen die middag. Dat moesten we hebben voor de goede boeken. Toen ze het echter door de telefoon voorlas had ze het over BO, maar BO stond niet op de lijst. wel Lo (gym) en Bi (biologie). Dit soort dingen begrijp ik dus niet, net als de wachtrij voor drie kwartier voor de boeken (ik heb overigens niet één vervelend kind gezien, wel mopperende moeders ahum). Ik ging dus maar weer op de fiets naar oma om het rooster te halen. Inderdaad stond er BO. Maar ik wist eigenlijk zeker dat ze gym hadden omdat ik die middag nog gevraagd had of ze binnen- of buitenschoenen moesten. Maar volgens Bud was dat niet waar.

Afijn uiteindelijk zat Bud met traantjes in bed. 'Mahaaam, je hebt mijn hele eerste schooldag verpest!' Slik. 'Maar ik ben met je mee naar school geweest, we hebben samen boeken gekaft, dan gaat er een ding mis en dan is alles niet goed?' 'Jahaaa nu is alles verpest voor mij! Toen papa zijn eerste werkdag had (afgelopen maandag!) deed je ook niet zo tegen hem.' Inderdaad heb ik deze hele week in het thema van deze eerste werkdag en eerste schooldag gezet en was mijn streven mijn man en zoon zoveel mogelijk te ondersteunen en in de watten te leggen. Waar ging het mis? (ik ben kapohot, al sinds de fietstocht naar school 9 km heen en 9 km weer in veel te hoog tempo, is het wel geoorloofd hem die weg te laten oversteken en bij die spoorwegovergang te laten kijken, nog even boodschappen doen, koken en o ja boeken kaften met een jammerend kind 'ik leer het noo-h-ooit' 'jawel hoor, gewoon even oefenen').

Hoe dat allemaal in één dag culmineert... tja het is natuurlijk de eerste schooldag op een nieuwe school voor een kind met autisme. En ook nog de eerste werkweek van mijn man. Vannacht heb ik toch nog even de schooltas ingeruimd onder het genot van een glaasje anijsmelk. Toen om 6.15 de wekker ging sprong ik blij en opgelucht uit bed. Mijn ochtendgebed bad ik weer eens echt 's ochtends met de lamp aan. Klokslag 6.30 stond ik aan het bed van Bud. 'Je zou me toch om 6.25 komen wekken?' 'Ja, het is inderdaad 6.30.' Als je het mij vraagt was het puur de vriendelijke toon waardoor hij daar niet op doorging :-).

Bloem uit de tuin uit het
bijen- en vlindermengsel

Nu is het stil in huis. Ik hoef pas om half twee te vertrekken voor mijn volgende sportieve prestatie. Maar o wat geniet ik even van deze momenten!