Meivakantie, gratis nacho's, sollicitatiegesprekken en hoe je met kriebelhoest geld kunt verdienen

Ik kan het haast niet geloven als ik mijn vorige blog zie. Hoe lang is dat geleden...

Ik heb iets nog niet verteld. Op het terras waar we na het sollicitatiegesprek van Stud een biertje dronken, kregen we een bakje chips. Van de zaak, dachten we. Het waren hele lekkere chips, uit de oven met kaas erover en een dipsausje.

We hadden net de laatste chips in onze mond, toen we onze buren aan de ober hoorden vragen waar hun nacho's bleven. 'Ik denk hier', mompelde ik knarsend. 'We dachten dat ze van het huis waren.'

Het was een wonderlijk gevoel, ik vond dat ik me schuldig moest voelen maar toch genoot ik van dit kleine (on)gelukje.

Zondag fietste ik van de kerk naar huis, toen ik me opeens realiseerde me dat ik het collectegeld nog in mijn zak had. Vreemd, er was geen collecte geweest. Of misschien precies toen ik met een aanval van kriebelhoest op de wc zat? Toen ik de hoest voelde opkomen was ik naar de wc gevlucht zodat ik de mis niet zou storen. In die tijd moet er collecte zijn geweest zonder dat ik er iets van gemerkt heb! Plan dat maar eens, het zou me niet lukken.

's Avonds vertelde ik het aan Stud. Hij had ook iets geks meegemaakt. Vanuit de sportschool had hij een muntje zien liggen, buiten op een stoel op het terras. Hij was het gaan pakken.

Allemaal kleine, grappige meevallers met geld. Ik had het gevoel dat God naar ons knipoogde. Maar het zet ook aan tot denken, was het wel eerlijk? Hadden we niet moeten checken of die nacho's van het huis waren, en blij zijn om een gemiste collecte is ook niet heldhaftig.

Veel tijd om daarover na te denken had ik niet, want de week ging druk van start. Stud had dinsdag weer een sollicitatiegesprek en ondertussen stond de telefoon roodgloeiend van de recruiters die massaal zijn profiel op linkedin hadden gevonden. Toen hij dinsdag thuiskwam zei hij

'ik heb de baan'.

'Wacht even', riep ik , roerde in mijn pannen en hielp ondertussen Bud met zijn huiswerk. Ik begreep het niet. Je krijgt toch altijd nog een gesprek en nóg een gesprek, en een assessment?

'Ik moet een formulier zien met een handtekening eronder.'

Dat wordt woensdag opgestuurd.

Maar ik wil het nu zien, zwart op wit! Het is net als met trouwen, je bent pas getrouwd als je getrouwd bent, hoe dik je verkering ook is of hoe lang je verloving... (dat zei ik er niet bij).

Deze week vertrok hij weer elke ochtend naar zijn werk. Maar veel tijd heb ik niet om het te laten indalen (en te bedenken hoe we dat geld gaan uitgeven) want vandaag is de mei-vakantie begonnen.

Geen uitslapen voor ons. Geen idee hoe deze vakantie eruit gaat zien want alles is opeens weer anders.

Ik moet klusjes gaan bedenken voor Bud, die spaart voor een computerstoel van 700 euro en een computer van 7000 euro, met drie beeldschermen.

Hoezo vakantie...