Een tijdje geleden gaf een vriendin mij het gebedenboekje van Maria die de knopen ontwart. Dat beeld van Maria kende ik niet. Ik ben zelf ook gek op het ontwarren van knopen. Van touw of van het verlengsnoer. De gedachte dat Maria daarbij zou kunnen helpen, en dan vooral bij het ontwarren van de knopen des levens sprak me aan.
Gedurende negen dagen moest ik bepaalde gebeden bidden en de rozenkrans, elke dag gedurende negen dagen. Ik ben meteen dezelfde dag begonnen! Tja en dan moet je het maar loslaten hè.
Intussen kwam ik mijn wollen warboel tegen, bij het opruimen van de commode die nu op de gang staat. Twee lades vol met wol, of wat daarvoor doorgaat tegenwoordig. Plus breinaalden in de maten 3 t/m 12 mm. Maar die raken gelukkig niet in de knoop.
De rieten mand heb ik bekleed met een oud gordijn. Een heerlijk project met het lijmpistool. De bollen gingen in de mand, zonder te blijven haken aan de scherpe kanten van het riet, en zonder stoffig te worden door de kieren.
Wat een hoop losse eindjes en korte draadjes, waar komen ze vandaan? En waarom heb ik ze bewaard? Moet ik de losse draden van dezelfde kleur op aparte bollen rollen, of samen op één grote bol? De dikke wol apart van de dunne leggen? De echte wol apart van de synthetische?
Moet ik niet wat weggeven?
Maar de mand is vol, en netjes, toch? Niet alles paste erin. Maar er zit niets meer in de knoop, dus dat is opgelost.
Ik doe maar gauw de deksel dicht en ga wat anders doen.
Als je graag meer wilt lezen over Maria en de knopen, dan kun je verder lezen op 'in caelo et terra'.
