Vandaag twee liedjes, die aan het geloof raken maar het zijn geen christelijke liedjes. Als tweede bespreek ik 48 roses van Mariachi el Bronx, mexicaanse passie, en degene die me op dat spoor heeft gezet, Joris Linssen.Het eerste liedje hoorde ik een tijd geleden in de auto, waardoor ik de tekst niet goed verstond. Ik neem me weleens voor naar een andere kerk te gaan maar doe dat meestal toch niet. Dit weekend hadden we zondag plannen waardoor ik niet naar de normale viering kon, maar wel elders naar de vroege viering. Mijn gedachtengang:
23.59 Ik ga toch maar niet naar de vroege dienst morgen.
7.55 Draai me nog eens om.
8.26 Schrik wakker.
8.31 Als Bud naar beneden komt zegt hij tegen de badkamerdeur 'ga je toch naar de kerk?'
9.19 Alle stoplichten zitten mee. Er komt een 45km voertuig voor me rijden. Ik zet de radio hard tegen de irritatie en de verveling. Ik hoor 'Take me to church', 'confess all my sins' en 'amen', de rest versta ik niet maar ik ben blij met zo'n positieve tekst en ik vind de muziek goed. 'Ga je mee naar de kerk', roep ik tegen de zanger.
Thuisgekomen google ik het nummer, Take me to church van de ierse zanger Hozier. De tekst blijkt een hele andere betekenis te hebben dan gezellig samen naar de kerk te gaan. Ik ben enigszins teleurgesteld maar probeer te begrijpen wat de schrijver met zijn kritische tekst bedoelt.
Take me to church
I'll worship like a dog at the shrine of your lies
I'll tell you my sins and you can sharpen your knife
Offer me that deathless death
Good God, let me give you my life
Het blijkt een aanklacht tegen instituten, de kerk maar ook andere instituten. De uitleg op huis van belle vind ik goed, nodigt uit tot nadenken:
Je kunt ervoor kiezen daar op twee manieren naar te luisteren: afwijzend, omdat je het eng of naar vindt dat er tegen ‘jouw’ kerk of geloof gezongen wordt, of genadig: wat wil de zanger zeggen met de boodschap, wat zit erachter? Waarom wil iemand shockeren. Vervolgens is het ook aan jou of je het liedje daarna nog vaker luistert.Luister zelf naar de versie met balletdanser Sergei Polunin of een versie live bij Giel Beelen. Hier vertelt Hozier zelf over zijn album.
Dan naar 48 roses van Mariachi el Bronx, live bij Jay Leno. Een lied vol latijns-amerikaanse passie, iets te vol. Dat is ook de reden dat ik de clip oversla, ik geloof het wel met al die lovers. Maar hij zingt met een aanstekelijke vrolijkheid over de 'confessional', de biechtstoel, zo anders dan de serieusheid en gene waarmee er in Nederland over gepraat wordt.
I've always been reckless and foolish with love
Always pushing my luck with the spirits above
My heart is not crazy, it's just too complex
And with four different lovers you don't get much rest
I've gone and created a mess
So please save some forgiveness for me
A man blinded by love can't think clearly
With four different lovers and 48 roses
I need a confessional that never closes.
Ik kwam op het spoor van deze muziek door Joris Linssen. Hij heeft zelf een band die muziek met een mexicaans temperament speelt. Dat, tegen de achtergrond van ons kikkerlandje. Als hollandse jongens met passie gaan Joris Linssen en zijn band naar Mexico om daar te spelen, waarvan de roadmovie met jou heb ik geleerd gemaakt is. Schuchter in het begin, maar ze zijn écht, ze spelen echt, ze voelen echt, en de mexicanen vinden het leuk. Als je het niet helemaal kunt kijken, kijk dan op 24 min naar het lied Caramba, of datzelfde lied bij Paul de Leeuw. Ai ai caramba, en tequila ook nog. Op 24:25 raakt hij even gauw de voeten van Maria aan... Wat wil je nog meer!
Op de pagina van Joris Linssen staan nog enkele nummers waaronder vuur.