Ik herinner me van mijn jeugd dat ik altijd op zoek was. Wat betekent leven? Hoe groot is het heelal? Het verbaasde me dat sommige mensen niet op zoek leken. Zij hadden het vast al gevonden, of hadden ouders die het wisten. Of ze waren populair, want dan had je veel vrienden en geen tijd meer voor dat soort vragen.Was God het antwoord? Psychologie? Filosofie? Kunst? New wave? Punk? Terug naar de natuur, breken met de maatschappij en opnieuw beginnen? Als ik wat handiger was geweest, en vooral ook wat brutaler, had ik dat wel gedaan.
Gesprekken rond het haardvuur over het eind van het heelal, een vriendin die mij elke keer als we elkaar zagen, vroeg 'Waarom leven wij eigenlijk?', waarop ik elke keer een ander antwoord gaf.
Een andere tijd. Gesprekken over wat we zouden worden.
Nooit moeder, altijd grote beroepen.
Wie is de mens en waarom doet hij als hij doet? Wie ben ik zelf?
Wat ik eigenlijk echt wilde weten, is waarom ik niet dat vrolijke extraverte meisje ben dat geen moeilijke vragen stelde, dat meisje waar de wereld wel op zat te wachten.
Ik vond antwoorden maar altijd weer meer vragen. 'Je kunt alles, als je er maar in gelooft.' Dat zei mijn moeder al en dat kom ik steeds tegen. Tegenwoordig moet je 'doen wat je wilt, als je er maar van geniet'.
Net zoals een aap van zijn banaan.
Maar nog steeds is er geen antwoord op de waarom-vraag. Waarom mag ik mijn zus niet pesten als zij slechts een toevallig samenraapsel van atomen is? Waarom vindt iedereen een hoge opleiding belangrijk terwijl niemand wil weten wat ik allemaal denk? Waarom moeten autisten uitmunten in sociale vaardigheden en dyslectici in taal? Wie bepaalt deze normen en waarden eigenlijk? De sterksten? De rijksten?
Is er iemand die in mij gelooft?
Iemand die mij gemaakt heeft naar zijn evenbeeld?
Staat mijn geschreven in zijn hand?
Heeft hij de haren op mijn hoofd geteld?
Geeft hij de mussen eten?
Veel mensen geloven dat niet. Die geloven dat wij toevallig ontstaan zijn door een spontane explosie van het niets, de Big Bang. Dat leer je ook op school. Vervolgens waren de omstandigheden precies goed om leven te doen ontwikkelen. Dit komt heel nauw zegt de wetenschap, die kans is enorm klein maar toch is dat een populair idee. Waarschijnlijk omdat het de idee ondersteunt dat we allemaal kunnen en moeten doen waar we zin in hebben. Dat wij zelf alles kunnen bepalen. Maar ik vraag me af: wie is 'wij'? Degenen met de grootste mond?