Ja ik weet het. Ik wilde deze week alleen nog een mooie Minecraft Monday post plaatsen, voordat ik vrijdag, met de 200ste post, overga naar een nieuw design!
Ik heb natuurlijk wat in te halen omdat er een paar weken geen Minecraft post is geweest.
Maar. Vanmorgen.
Moesten we naar de tandarts. De afspraak was om 8.25 maar door een denkfout van mij waarbij ik dacht dat 8.25 7.25 was, hebben we niet uitgeslapen en zijn we op de normale tijd opgestaan en waren we om 7.25 klaar. Om wakker te blijven tot 8.25 ging ik maar de afwas doen - de ijsmachine van gisteren - ja lekker ijs - en dan ook de blender - het aanrecht - de keukenkastjes - en ook maar meteen het groenbakje legen. En meteen de kliko aan de weg. Ik loop naar boven en denk - wat ging ik ook weer doen - en besluit even de afspraak te checken. Die bleek verdwenen uit onze google familie-agenda (???) en de herinneringsmail was ook weg uit mijn inbox.
Maar er was toch nog iets? Ja hoor...
De vuilniswagen... als ik hem hoor is hij al bezig met legen en dan red ik het net niet meer, maar ik kan de kliko wel in een andere straat zetten waar hij later langs komt. Dat doen we en we lopen meteen door naar de tandarts (de tijd klopte). Op de terugweg blijven we even bij een enorme hijskraan staan - daar is Bud helemaal gek van.
'Kijk man, hij heeft zich helemaal opgedrukt op zijn stempels. Zou leuk zijn als 'tie in mekaar stortte.' Heb ik dit kind opgevoed?
'Nee Bud, als hij op mensen valt kunnen die wel dood zijn.'
'Ze kunnen toch wegspringen?'
'Misschien zijn ze niet snel genoeg, of springen ze de verkeerde kant op.'
We lopen terug, de kliko is nog niet geleegd zie ik. Thuis heeft Bud een kwartier nodig om zijn spullen te pakken. Ik benut die tijd door de afwas op te ruimen. Dan valt het me op. Er ontbreekt iets. En dat iets heb ik ook niet gezien in de afwas. En dan bedenk ik me wat het is. Het zou toch niet...
Ik loop naar buiten, naar de straat waar de kliko staat. Ik doe hem open, hij zit hardstikke vol wat in dit geval wel handig is. Ik zoek de inhoud van het laatste groenbakje, die bovenop ligt. En daarin, daartussen, ligt wat zwarts. Het is de dop van de drinkbeker.
Ik vis hem eruit, krijg niet eens vieze handen en loop terug naar huis met mijn mond openhangend van verbazing. Dan komt het woord 'voorzienigheid' in me op.
Dit was eigenlijk al het hele verhaal. Maar als ik het intyp, zie ik onze auto aankomen.
Wat is er aan de hand? Iets met Stud's moeder? Heeft hij een aanrijding gehad? Stud stapt uit en inspecteert langdurig de rechter achterkant van zijn auto. In ieder geval staat hij er zelf ongedeerd naast. Ik loop naar buiten - lekke band. Stom dat we de bandenspanning niet gecheckt hebben, dit weekend leken ze al te zacht. Niet veilig. Gelukkig heeft hij er nu twee nieuwe banden op laten zetten.
Net na die dop bad ik al, Heer, dank u wel. Voor de dop, maar ook omdat ik weet dat u over me waakt. Hoe kan ik u danken?
Dat was grappig want ik verwachtte geen antwoord. Maar ik kreeg het wel. Hij zei: 'Je had zo'n idee om iets te doen met een aantal uitspraken uit Amoris Laetitia. Ga dat doen.' 'Dank u wel Heer', zei ik en was blij. Dat idee heb ik inderdaad, omdat er zoveel sterke uitspraken inzitten. Deze paus is goed in oneliners. Dat dus. En de Minecraftpost.
Ik heb natuurlijk wat in te halen omdat er een paar weken geen Minecraft post is geweest.
Moesten we naar de tandarts. De afspraak was om 8.25 maar door een denkfout van mij waarbij ik dacht dat 8.25 7.25 was, hebben we niet uitgeslapen en zijn we op de normale tijd opgestaan en waren we om 7.25 klaar. Om wakker te blijven tot 8.25 ging ik maar de afwas doen - de ijsmachine van gisteren - ja lekker ijs - en dan ook de blender - het aanrecht - de keukenkastjes - en ook maar meteen het groenbakje legen. En meteen de kliko aan de weg. Ik loop naar boven en denk - wat ging ik ook weer doen - en besluit even de afspraak te checken. Die bleek verdwenen uit onze google familie-agenda (???) en de herinneringsmail was ook weg uit mijn inbox.
Maar er was toch nog iets? Ja hoor...
'Kijk man, hij heeft zich helemaal opgedrukt op zijn stempels. Zou leuk zijn als 'tie in mekaar stortte.' Heb ik dit kind opgevoed?
'Nee Bud, als hij op mensen valt kunnen die wel dood zijn.'
'Ze kunnen toch wegspringen?'
'Misschien zijn ze niet snel genoeg, of springen ze de verkeerde kant op.'
We lopen terug, de kliko is nog niet geleegd zie ik. Thuis heeft Bud een kwartier nodig om zijn spullen te pakken. Ik benut die tijd door de afwas op te ruimen. Dan valt het me op. Er ontbreekt iets. En dat iets heb ik ook niet gezien in de afwas. En dan bedenk ik me wat het is. Het zou toch niet...
Ik loop naar buiten, naar de straat waar de kliko staat. Ik doe hem open, hij zit hardstikke vol wat in dit geval wel handig is. Ik zoek de inhoud van het laatste groenbakje, die bovenop ligt. En daarin, daartussen, ligt wat zwarts. Het is de dop van de drinkbeker.
Ik vis hem eruit, krijg niet eens vieze handen en loop terug naar huis met mijn mond openhangend van verbazing. Dan komt het woord 'voorzienigheid' in me op.
Dit was eigenlijk al het hele verhaal. Maar als ik het intyp, zie ik onze auto aankomen.
Wat is er aan de hand? Iets met Stud's moeder? Heeft hij een aanrijding gehad? Stud stapt uit en inspecteert langdurig de rechter achterkant van zijn auto. In ieder geval staat hij er zelf ongedeerd naast. Ik loop naar buiten - lekke band. Stom dat we de bandenspanning niet gecheckt hebben, dit weekend leken ze al te zacht. Niet veilig. Gelukkig heeft hij er nu twee nieuwe banden op laten zetten.
Net na die dop bad ik al, Heer, dank u wel. Voor de dop, maar ook omdat ik weet dat u over me waakt. Hoe kan ik u danken?
Dat was grappig want ik verwachtte geen antwoord. Maar ik kreeg het wel. Hij zei: 'Je had zo'n idee om iets te doen met een aantal uitspraken uit Amoris Laetitia. Ga dat doen.' 'Dank u wel Heer', zei ik en was blij. Dat idee heb ik inderdaad, omdat er zoveel sterke uitspraken inzitten. Deze paus is goed in oneliners. Dat dus. En de Minecraftpost.