Over het Heilige Hart van Jezus

Juni is de maand van het Heilige Hart van Jezus. We hebben net mei, de Mariamaand, afgerond. Nu gaat de aandacht naar het Heilige Hart van Jezus. Over dit hoogfeest, en hoe de hoogfeesten elkaar opvolgen, schrijft paus Benedictus in zijn Angelus-toespraak "Over het Hoogfeest van het Allerheiligst Hart van Jezus" (2008):

Beminde broeders en zusters, 

1 Op deze zondag wil ik er graag aan herinneren dat de maand juni van oudsher gewijd is aan het Hart van Christus, symbool van het christelijk geloof dat in het bijzonder dierbaar is aan het volk als ook aan mystici en theologen omdat het op eenvoudige en authentieke wijze uitdrukking geeft aan het “goede nieuws” van de liefde en zowel het mysterie van de Menswording als van de Verlossing in zich samenvat. 

Afgelopen vrijdag hebben we het hoogfeest van het Heilig Hart van Jezus gevierd, het derde en laatste feest dat volgt op de Paastijd, na de Allerheiligste Drie-eenheid en Corpus Domini. Deze opeenvolging doet denken aan een beweging naar het centrum toe: een beweging van de geest die God zelf leidt. Immers, vanuit de oneindige horizon van zijn liefde heeft God willen binnentreden in de grenzen van de geschiedenis en de menselijke conditie; hij heeft een lichaam en een hart aangenomen zodanig dat wij het oneindige in het eindige zouden kunnen beschouwen, het onzichtbare en onzegbare Mysterie in het menselijk Hart van Jezus van Nazareth. 

Er zijn veel kerken naar het Heilig Hart genoemd, zoals de Sacre Coeur in Parijs. Ook de kerk in het dorp waar ik ben opgegroeid was een Heilig Hartkerk. Ik vond het als kind frappant wat zo'n hart in een kerk doet. Je had toen nog niet veel afbeeldingen maar de naam alleen al: een donker stenen kerkgebouw waar nooit iemand in of uitging (dacht ik want op zondagmorgen kwam ik er nooit langs), en dan de aanwezigheid van een hart, dat vond ik niet geruststellend.

En ik dacht dat Sacre Coeur suikerhart betekende. Het woord 'coeur' kende ik wel en 'sacre' klinkt als suiker. Tot zover de theologie uit mijn jeugd.

Het feit dat God een lichaam en dus ook een hart aangenomen heeft, stelt, als je de lijn van bovenstaande gedachten volgt, dan ook niet meteen gerust.

Stud, 2011

2 Elke persoon heeft nood aan een “centrum” van zijn leven, een bron van waarheid en goedheid waaraan hij zich kan laven in de verschillende situaties van het leven en de last van elke dag. Elk van ons, wanneer hij zich terugtrekt in stilte, heeft niet enkel nood aan het voelen van zijn eigen hartslag maar veel dieper nog, aan de hartslag van een onuitsprekelijke aanwezigheid, zichtbaar voor de ogen van het geloof en vooral veel méér werkelijk: de aanwezigheid van Christus, hart van de wereld. (...)

Jaja, en elkaars hartslag natuurlijk, dat is nog leuker (deze foto is uit 2011, nadat Stud ein-de-lijk de vraag had gesteld).

De beschouwing van het Hart van Jezus bevrucht de Kerk vandaag met nieuwe wegen van heiligheid en dient zich aan de mensen van onze tijd, die zo nood hebben aan Gods barmhartigheid, als een boodschap van hoop opdat “op de puinen opgestapeld door haat en geweld, de beschaving van de liefde zou gebouwd worden, het Rijk van Christus’ Hart”. (catechese voor jongeren voor wereldjongerendag 2010)