Geloven als eigen keus in gezin, kerk en wereld

Het is tegenwoordig populair om alles te zien als persoonlijke keuze: wat vind je leuk, wat wil je, wat geloof je. Maar mensen laten zich makkelijk voor de gek houden en komen onder sociale druk tot keuzes die ze zelf nooit verwacht hadden (zie bijvoorbeeld het overeenstemmingsexperiment). Toch denken ze dat zij op basis van hun eigen inzicht en met hun volle verstand keuzes maken. Niet dus.

Als jij opeens niet meer spontaan aan mindfulness, yoga, meditatieve kleurplaten kleuren en cupcakes bakken doet zoals dat uit jou binnenste opwelt zonder invloed van buitenaf... 

...als jij zegt 'Ik heb een boek gevonden en ik geloof dat het waar is wat daar in staat en ik ga het volgen'...

...dan is dat soms beangstigend voor mensen die spontaan en vrij denken te leven.

Als je dan tenminste nog zegt, 'mwah ik geloof dat er misschien wel iets is maar ik ga nooit naar de kerk' dan klinkt dat nog een beetje alsof het een spontaan eigen besluit is.

Of je gelooft of niet heeft niet alleen invloed op jou maar ook op de wereld om je heen. En we willen niet dat dat een georganiseerde invloed is: het moet individueel, persoonlijk en spontaan zijn.

Maar de wereld heeft ook invloed op jou geloven. Niet alleen of je denkt of de aarde spontaan ontstaan is of geschapen (dit is trouwens meestal afhankelijk van wat je geleerd hebt), maar ook op hoe je over jezelf denkt.

Over de wereld. Over relaties. Over hoe je omgeving verwacht dat jij daarmee omgaat.

En de wereld, of liever gezegd onze Nederlandse en westerse samenleving, is zeer gestructureerd en helemaal niet spontaan persoonlijk. Zo heb je dus een overgeordende samenleving met overgeordende individuen, die van jongs af aan in die ordening leren mee te gaan, maar die dan wel spontaan wat geloof betreft eigen keuzes moeten maken. Eh, dat moet je ze dan toch leren? Niet afleren?

Als je gelooft, vanuit dat geloof naar de kerk gaat, dan leer je hoe je met de wereld, relaties en jezelf moet/kunt omgaan. Maar op je werk of school leer je óók hoe je met de wereld, relaties en jezelf moet omgaan, bijvoorbeeld dat je 'erbij' moet horen.

Maar we doen alsof dat niet zo is en het allemaal spontaan uit onszelf komt dat we opeens een mobiele telefoon en een jurkje voor dat feest nodig hebben. En we doen óók of wat je op school leert allemaal zeker en wáár is. Want het is wetenschap.

Eh... weleens gehoord van de relativiteitstheorie van Einstein?

Ja de oerknal en de toevalligheid van alles, daar zijn we ineens heel fanatiek over - want dat staat in een boe-hoek, en iederéén gelooft het toch?


Goh waar doet mij dát nou aan denken!


Durf vraagtekens te zetten bij kennis
Sla dat 5-punten-voor-je-boekenlijst-boek eens open met de titel 'Bijbel'
En stop niet bij de eerste de beste komma