Inspiratie krijgen van mamablogs en andere sociale media

Ik heb weer iets ontdekt. Mamablogs. Het klinkt misschien raar, want ik schrijf er zelf één. Waar ik door het lezen van, engelstalige, mamablogs ooit aan begonnen ben. Maar ik wilde eens wat nederlandstalige inspiratie.

Nu kwam ik op het lumineuze idee, ahum, om eens te zoeken op de term mamablog. Hoe kom ik erop!

Eerder dit jaar heb ik me tijdens een blog-veertigdaagse al verdiept in sociale media: ik ben op Instagram en Pinterest gegaan. Dat laatste kende ik van het snuffelen naar DIY-projectjes, maar ik zag het nut niet in van een eigen account, vooral omdat ik houd van een verhaal, maar ik was snel bekeerd. Mijn huidige blog-layout met plaatjes op de startpagina is er zelfs op geïnspireerd. Het is heel anders om je te laten leiden door foto's dan te zoeken in archieven en tussen trefwoorden.

Dat betekende dat ik mijn sociale media met elkaar moest verbinden. Via Google vond ik op de behulpzame site Bloggen en Loggen een precieze beschrijving hoe je social media buttons op je website plaatst. Ik heb ze op een aparte pagina. Ook vond ik hoe je een label-menu maakt. Daarbij krijg je alle blogs te zien over één onderwerp, ik heb het gebruikt voor de Minecraft pagina-knop op de balk op de startpagina.

Hier word ik blij van! Met zo'n tutorial kun je zonder al te veel technische achtergrond dingen voor elkaar krijgen. Nu kan ik ook eens wat over computers vertellen aan de eettafel, aan mijn Minecraft-minnende zoon en mijn man die architect ICT is. Iets wat zij nog niet weten! De cookies-mededeling onderaan zetten en lay-outen is mijn volgende project.

Maar we hadden het over mamablogs. Ik kwam deze tegen, over de Minecraftband! Deze blog is meer commercieel. Leuk zo'n band, maar voor ons zou het zou pas echt leuk zijn als er ook een gezamenlijke wereld op kan, maar dat lijkt me lastig zo niet onmogelijk. Wel leuk dat je zo het spel op elke computer kunt spelen of aan iemand kunt laten zien.

Op dochterlief vond ik een leuk stukje over de 'blog - coming out'. Herkenbaar, want real life praten over je eigen blog blijft een vreemd tijdverdrijf. Pas sinds begin dit jaar ben ik mijn blogs op Facebook gaan zetten. Toen ben ik ook onder mijn eigen naam gaan schrijven, anders werd het wat verwarrend allemaal. Maar zeker met geloof als belangrijkste onderwerp voelde het toch een beetje als uit de kast komen. Maargoed ik lees ook andermans stukjes die getuigen van gebrek aan geloof, om het zo maar even te noemen. Waarom moet nou net het stukje van christelijk geloof ontbreken aan de kleurige regenboog die wij met zijn allen maken op social media? Dat vond ik niet logisch.

Dan kwam ik mamamaai tegen, over het maken van selfies, mama-kapsels, leuke knutsels kortom alles wat ik graag lees voor diepgaande ontspanning.

En dan is het kringetje rond met Over Het Moederfront, dat van dezelfde hand blijkt te zijn als Bloggen en Loggen (zij heeft nog 13 andere blogs!). Over respect voor moeders. Thuisbijvend en werkend. Ik word daar helemaal blij van. Want ik denk weleens dat emancipatie is blijven steken in 'vrouwen kunnen alles wat mannen kunnen en dat moeten ze dus ook doen, want eigenlijk vinden wij dingen die vrouwen traditioneel doen helemaal niet zo belangrijk, zoals kinderen ter wereld brengen, opvoeden en voor de huiselijke zaken zorgen' .

Dat dat niet alleen af en toe een wasje in de machine en een pizza in de over gooien is, dat beschreven ze 2000 jaar geleden al in het Bijbelboek Spreuken. En in plaats van jagen, grillen en weven moeten mannen en vrouwen nu met z'n allen in kantoren gaan zitten om te bepalen hoeveel koeien en varkens de boeren moeten hebben om het hoofd nog net mee boven water te kunnen houden, terwijl de kinderen in baby-, peuter- en kleuterspeelzalen en -opvanginstellingen en vervolgens met behulp van florerende huiswerkinstituten allemaal doctorandus, doctor of professor moeten worden zodat ze ook weer in kantoren kunnen gaan zitten en bepalen hoeveel koeien en varkens de boeren moeten hebben.

Niet alle vooruitgang is ook echt vooruitgang.
Maargoed, ik dwaal af.

De lol van social media, en ook blogs, is dat je er dingen tegenkomt die je fantastisch vind en waarvan je niet wist dat andere mensen dat soms ook fantastisch vinden. Zoals DIY projecten: Do It Yourself of zelfmaakprojecten. Maar ook falen in het moederschap (ondanks het gebrekkige belang wat daar aan gehecht wordt is er toch die verwachting van perfectie - dubbel gemeen), het niet zo perfecte huishouden (dat moet toch vanzelf schoon blijven of met de minste moeite?) en falende carrières buitenshuis (check!). Gedeeld falen is half falen, toch?

Verslavend zijn de bullet lists, mooi versierde to-do-lijstjes en agenda's. Mijn meest gesharede pin is van een hele mooie:



Iets wat ik nooit had geweten zonder mamablogs, is dat het juist de combinatie van moederschap/gillende kinderen/het plannen van alle taken die daarbij horen, en daarbij het verdiepen van je geloof, mij aanspreekt. Puur theoretische verhalen, boeken en informatieve sites vind ik niet zo spannend. Alsof op die manier het geloof nooit wortels krijgt.

Juist in het leven van alledag, tussen bezigheden als koken, boodschappen en (huishoudelijk) werk, juist als je denkt 'ik heb helemaal geen tijd om te bidden', 'geloof is een luxe die ik me niet kan veroorloven', juist dan is de geschikte plaats voor gebed.

Vóór de mamablog dacht ik dat de wereld was onderverdeeld in een groepje mensen die het geloof bestudeert, geitenwollensokken-intellectuelen op een zolderkamer (met zelfgebreide sokken - check!).

Dat waren nooit huisvrouwen, überhaupt meestal geen vrouwen.

Dan had je de groep kerkgangers, die (in het katholieke geval) zelden over geloof praat, maar wel goede werken doet zoals zieken en ouderen bezoeken, bazaars organiseren en koffie schenken.

Ooit waren er dagen dat ik er absoluut niet aandacht huisvrouw te worden, of ook maar iemands vrouw, laat staan moeder! Kerkganger! Nee zeg. Ik studeerde toch!

Maar met je handen in de klei en tegelijkertijd een uitgesproken geloof hebben, nee, dat hadden we toch al sinds de familie Ingalls van Het Kleine Huis op de Prairie achter ons gelaten.

Dat is de hele reden dat ik een blog begonnen ben. Omdat mensen moeten weten dat geloof ook in Martha-levens thuishoort. En in studentenlevens.  In tienerlevens. Want daar vind je de voeding die je op veel andere plekken helemaal niet vindt.

Leuk dat je meeleest.
Heb een fijn weekend.