DIY - een tasje van vilt

Borduren lijkt misschien nutteloos, maar ik vind het leuk en het levert ook nog iets moois op. Daarbij heeft het nog een ander nut. Het is een goede achtergrondbezigheid in een gezin omdat je aanspreekbaar blijft. Als je een boek leest en daar helemaal in opgaat, dan ben je niet meer zo aanspreekbaar (dat geldt tenminste voor mij). Met computeren is het nog erger. Maar met een borduurwerk kun je nog makkelijk een gesprek voeren.

Dan is er nog iets, waar ik vandaag achter kwam.

Mijn zoon kwam thuis en hij was heel brutaal. 

Twee Minecraftboeken, die al dagen op de bank lagen omdat hij bezig is met een nieuw project, had ik op de trap gelegd om naar boven te brengen (waar ze horen, opruimen heet dat). Daar had ik niet aan mogen komen dus legt hij ze terug op de bank.

En zijn aanhanger van lego, daar zou iemand heel hard tegenaan zijn gelopen. Waarschijnlijk ben ik dat geweest met de stofzuiger want ik was die morgen lekker aan de slag geweest. 

Ik vond hem dus brutaal. 'Dat is jou mening, ik bén niet brutaal, jij bent zélf brutaal!', liet hij me weten. Ik stuurde hem naar boven. Tot vier uur. Ik was namelijk nog aan het schoonmaken en wilde niet zélf de aftocht blazen.

En hij wil, in samenhang met zijn autisme, nou eenmaal graag precies weten waar hij aan toe is.

Toen ik klaar was met schoonmaken was het nog geen vier uur. Maar het leek me pedagogisch gezien geen goede zet om te roepen dat hij wel een half uurtje eerder beneden mocht komen. Dus ik dacht, laat ik eens een hoesje gaan maken voor mijn rozenkrans die nu los in mijn tas zit.

Ik had nog wel wat vilt liggen.

Ik voelde me bij het idee meteen al een stuk rustiger worden en niet meer zo in de verdediging. 

Als je in een goede gemoedstoestand bent in zo'n lastige situatie, dan hoef je er vaak weinig woorden meer aan vuil te maken, dan lost het zich vanzelf op. Aldus het plan de campagne.

Klein tasje van vilt

Als basis heb ik een stukje gebroken wit vilt genomen, dat groot genoeg is (ongeveer 15 cm bij 8 cm maar dat hangt af van hoe groot de rozenkrans is). 

Op wat de achterkant wordt, heb ik een stukje blauwgroen vilt gezet. Was ik toch even vergeten hoe de festonsteek ging! Zo dus. Ik heb er wat lavendel in gedaan. Die snoei ik altijd in de herfst, de takken hang ik op (of leg ze neer in een warme droge ruimte, dan drogen ze ook).

Vervolgens heb ik een roosje op de flap gemaakt, de bullion rose bud.
Daaronder een kleine drukknoop.

De zijkanten zijn dichtgenaaid met borduurgaren in een bijpassende kleur. Ik heb overal twee draadjes splitzijde gebruikt.

Het is avond als ik de zijkanten dichtnaai. 

Of ik genoeg geduld heb gehad en of ik het allemaal goed heb aangepakt met mijn zoon? Ik weet het niet.

Ik hoop dat jullie het niet storend vinden dat ik tussen de tutorial door kwebbel.
Of dat ik tussen het, toch veel belangrijkere, opvoedkundige verhaal door handwerk.

Dat kan ik me namelijk best voorstellen. Als je één van de twee probeert te volgen. Maar ik vind de vervlechting van beiden juist zo mooi.

Ik borduur nog een rozenkrans op een stukje grijsblauw vilt voor op het gekleurde vlak. Dat zet ik met de festonsteek vast op het gekleurde vierkant.

Eh... Een beetje scheef kan nog wel... maar verkeerd om? Oeps...

Dat moet helaas over...

Uithalen dan maar...

Dit is 'm dan... een vilten tasje!