Theologie van het lichaam 1, een voorwoord

Mijn moeder verzamelt etalagepoppen.  Ik ben niet anders gewend. De eerste pop kwam in huis toen ik een jaar of 14 was. Het gebeurt regelmatig dat bezoekers die voor het eerst binnenkomen, een pop aanspreken, maar ze zeggen nooit wat terug...

Voor 70 euri's mochten ze mee, de poppen. Inmiddels zit er één, keurig gekleed, bij moeder in de huiskamer.

Wat heeft dit nu met De theologie van het lichaam te maken?

Toen ik die uit elkaar gehaalde etalagepoppen zag, moest ik denken aan dat grote werk van paus Johannes Paulus II. Juist de plastische aspecten van het menselijk lichaam en de daarbij behorende seksualiteit worden tegenwoordig uitvoerig besproken. En getoond. Geen film of boek kan meer zonder lijkt het.

Maar hoe staat het met de liefde?De happy endings waarover je vroeger nog wel eens hoorde in sprookjes? Vinden we dat tegenwoordig allemaal maar onzin in een wereld die van toevalligheden en moleculaire bindingen aan elkaar hangt?

Hoe staat het met trouw, het samen opvoeden van kinderen en samen een toekomst opbouwen? Ik weet niet hoe het nu is maar in mijn jeugd waren dat geen populaire onderwerpen. Dat kwam vooral door het lastige woordje 'trouw'. Dat staat de vrijheid nogal in de weg schijnt het, en bovendien is het niet meer nodig nu vrouwen (en mannen) op eigen benen kunnen staan en elkaar niet meer nodig hebben. Toch?

Ik had niet de indruk dat deze onderwerpen nog erg leefden in de kerk (daarbuiten ook niet maar dat is geen nieuws). Totdat ik iemand in de kerk eens vroeg naar de status van het huwelijk in de kerk. Zij tipte mij op een website  die ik heb platgelezen tot hij ter ziele ging in 2011. Ik hoop niet door mij.

Op die site behandelde een panel vragen over onderwerpen als relaties, gezin en geloof. Ze hadden daar de beste relatietips ever. Zo kon je nog eens iets vragen zonder dat je meteen niet meer naar de kerk durfde te gaan omdat je een rare vraag gesteld had.

Juist waar je geen bronnen van huwelijkse wijsheid hebt bij familie en vrienden, is een internetaansluiting een handig middel.

Nog een voordeel was, dat mijn intellectuele kant, die sinds mijn afstuderen enigszins ondergegraven was geweest door de meer wereldse kanten van het leven, weer helemaal naar boven kwam. Ik kan nou eenmaal in extase raken als ik iets begrijp, als een Gestalt dat uit de mist opdoemt. Dat gevoel, alsof al je hersencellen benut worden, had ik weer bij het lezen van de twee scheppingsverhalen uit De Theologie van het Lichaam van Paus Johannes Paulus II. Ik had dat niet meer ervaren sinds mijn studietijd.

Ik las elke avond een half uur. Als ik na enkele weken dan nog niet wist wat het huwelijk was en waar het voor diende - dan kon ik het idee om de pauselijke geschriften als bron van informatie te zien, met een gerust hart laten varen.

De huiselijke omstandigheden waarin dit leerwerk kon gedijen wil ik benadrukken. Huishoudelijk werk, het steeds weer ruimte maken voor de ander in het gezin, de dagelijkse bezigheden, het vormgeven van geloof in het huiselijke leven (en in de kerk) is de achter- en ondergrond waarin deze theorieën wortel konden schieten. Dagelijks werk alléén kan ongeïnspireerd zijn, en het bestuderen van religie heeft het dagelijks leven nodig om in gereflecteerd te worden.




Vergelijk de Theologie van het lichaam met kunst: je kunt naar een schilderij kijken en het niet begrijpen en waarderen. Maar als iemand, die zich verdiept heeft in het schilderij en de schilder, jou door zijn ogen mee laat kijken, dan kan dat een nieuwe blik op hetzelfde schilderij geven.

Maargoed sinds ik er in gelezen heb wil ik erover vertellen. Omdat daarin een samenhangend beginsel wordt geschetst van de mens, het menselijk lichaam en het huwelijk. En dat vind ik enorm geruststellend.

Het gaat niet alléén om het lichaam.
En ook niet alléén om de geest.

Verder naar Theologie van het Lichaam deel 2.