Je eindigt waar je begonnen bent met een hoop stress ertussenin

Sinds twee maanden zing ik bij het Rouw- en Trouwkoor. Vorige week had ik mijn eerste 'uitvoering'. Het was een mooie begrafenis, die mij dankbaar maakte voor mijn geloof, dat zo'n mooi afscheid biedt. We werden herinnerd aan de doop, tijdens het besprenkelen van de kist met wijwater. 'Je begint in de kerk, en eindigt in de kerk', zo zei de pastoor. Op dezelfde plek waar je ook begonnen bent. Dat is tenminste het idee want zo gaat het natuurlijk niet altijd!

Een heel ander gevoel kreeg ik bij het programma 'Rot op met je religie' dat ik bij uitzending gemist zag, over mensen met verschillende geloven die een week samen in een flat gaan zitten. Een man die zichzelf atheïst noemt bepleit dat het onderwijs puur seculier moet zijn, want kinderen moet je niet lastig vallen met je geloof. Persoonlijk vind ik dat je kinderen niet lastig moet vallen met je óngeloof, maargoed daarover kunnen we van mening verschillen. Maar het gaat mij om het idee dat álle scholen aan een bepaald beeld moeten voldoen. En laat dit atheistische mensbeeld mij nu net enorm veel stress opleveren, zodra mensen, ook ik dus, bestempeld worden als 'slechts fysieke massa'. En mijn gevoelens dan? Ziel? Geest? Mocht je onverhoopt in het ziekenhuis belanden of anderszins onmondig worden dan kan dat enge situaties opleveren. Kent u de 81-jarige vrouw die op haar arm de tekst liet tattoeeren: don't euthanize me?

Met vooruitziende blik heeft de eo aan dit programma een religiestresstest verbonden. Ik scoor hoog.
Maar hé, het gaat over leven en dood...

Bijbelse tuin Hoofddorp

Eigenlijk vind ik dit soort gesprekken heel lastig, over het onderscheid tussen geloven en niet geloven. Als je niet uitkijkt wordt de sfeer soms grimmig en de woorden waarin je je probeert uit te drukken lijken soms rechtstreeks uit de middeleeuwen afkomstig. Ik voel me altijd snel in de verdediging gedrukt - dat had ik overigens al toen ik nog niet geloofde. Als spirituele zoeker, geïnteresseerd in natuurlijk en gezond eten en het milieu, voelde ik me ook niet echt een serieuze partij in onze samenleving, waar het toch vooral lijkt te draaien om de economie, de politiek en de salarissen.

Thema 'dood' dus. De maakbare samenleving komt met hele andere antwoorden dan de katholieke kerk. 'Wat wil de mens' versus 'Wat wil God?'. Over dat laatste valt te twisten. Maar over dat eerste? De mens wil over zichzelf beschikken. Maar gunnen ze de ander dat ook?



De eerste en de laatse foto zijn gemaakt in kerken die we onderweg aandeden op fietsvakantie.