Eind vorige week dacht ik plotseling hé, moet ik niet eens zaadjes planten? Dat duurt nogal even voor die dingen groot genoeg zijn om te eten. Gelukkig had ik nog een arsenaal aan zaadjes, en de melkpakbakjes staan ook al drie jaar klaar in de garage ('k was het zat om portemonnees te vouwen, en inmiddels mogen die pakken bij het recyclebaar afval).
De potgrond is eigenlijk wel een beetje te grof, maarja. Niet gezaaid is geen oogst. Dat is zeker. Op bovenstaande tekening zie je wat waar gezaaid is. Het duurt namelijk wel even voordat het plantje herkenbaar is.
Ik heb het dit keer bij kruiden gehouden. Maar de uienbollen liggen al klaar en nog een berg andere zaadjes.
'k Ren even naar beneden om nog gauw een plaatje te schieten want er komen al wat plantjes op.
 |
| Kijk maar wat er al uitkomt. |
De rucola dus, en een selderietje (of is het een verdwaald rucola-zaadje).
Kijk dit zie ik nu graag. Kruiden die vanzelf opkomen! De lavas (grote blad) had ik vorig jaar gekocht (op verzoek van Stud) maar die werd meteen opgegeten door slakken. Maar hij komt nu sterker terug! En de peterselie heeft de winter ook weer overleefd. Gewoon in een pot, in de tuin, op een oude tuinstoel!
En paardenbloemen, hoe kon je die ook weer eten? Door de sla?
Blog 37 van 40 dagen bloggen.