Taize? Is dat niet die gemeenschap in Frankrijk waar vroeger jongeren heengingen? Met hele schoolklassen tegelijk? O, nog steeds? Vanuit de hele wereld zelfs?
Hoe kom ik erbij om dáár over te schrijven? Nou dat zal ik je vertellen. Ik was aan het nadenken waar ik over zou gaan bloggen. De vorige keren liep ik over van inspiratie voor de muziek op zaterdag, maar deze keer niet. Toch zette ik mijn computer aan, gewoon aan de slag. En warempel, hij opent vanzelf op een pagina met taize-muziek. De computer is natuurlijk niet goed afgesloten geweest en ik heb er gisteren inderdaad naar geluisterd, maar het is toch vreemd want ik sluit altijd éérst alle pagina's voordat ik de computer afsluit, maargoed.
Nu herinner ik me ook dat ik gisteren dacht: ik moet zelf ook weer even gitaar spelen. Maar dat is bij de gedachte gebleven. Nouja misschien vandaag.
Deze vind ik zelf heel erg mooi. Zowel de muziek als de tekst. 'Blijf bij mij'. Dan denk ik aan met moment van de lijdensweg, dat Christus in de tuin zit te bidden en waken met zijn vrienden. Hij heeft ook zijn gevoelens bij wat hem te wachten staat, hij is tenslotte ook gewoon mens. Maar terwijl hij zat te bidden, waren zijn vrienden in slaap gevallen. 'Watch and pray'.
Juist die kwetsbaarheid vind ik mooi. Hij raakt niet in paniek terwijl hij weet dat hij gekruisigd zal worden. Hij vlucht niet. Nee, hij gaat het met open ogen tegemoet. Samen met zijn discipelen, die niet echt kunnen bevatten wat er allemaal aan de gang is. Wij vechten wel voor je hoor, roept er eentje nog terwijl er hij zijn zwaard trekt. Maar dat is niet wat Christus wil. 'Blijf bij mij'.
Raadselachtig, ja. Maar ik ken dat gevoel wel, dat je alleen maar wilt dat iemand bij je is, als je ziek bent bijvoorbeeld. Terwijl die ander alleen maar druk doende is met dit en dat, met zus en zo regelen. Kom nou even zitten, denk je dan.
Het gaat eigenlijk niet zozeer om het zitten versus het doen. Je kan tenslotte ook geheel afwezig zitten en geheel aandachtig bezig zijn. Het gaat meer om er zijn, met je aandacht. Christelijke mindfullness. Ruimte maken voor de ander. En in die ruimte wat tijd met elkaar kunnen doorbrengen.
Bless the Lord is ook heel mooi.
Hoe kom ik erbij om dáár over te schrijven? Nou dat zal ik je vertellen. Ik was aan het nadenken waar ik over zou gaan bloggen. De vorige keren liep ik over van inspiratie voor de muziek op zaterdag, maar deze keer niet. Toch zette ik mijn computer aan, gewoon aan de slag. En warempel, hij opent vanzelf op een pagina met taize-muziek. De computer is natuurlijk niet goed afgesloten geweest en ik heb er gisteren inderdaad naar geluisterd, maar het is toch vreemd want ik sluit altijd éérst alle pagina's voordat ik de computer afsluit, maargoed.
Nu herinner ik me ook dat ik gisteren dacht: ik moet zelf ook weer even gitaar spelen. Maar dat is bij de gedachte gebleven. Nouja misschien vandaag.
Deze vind ik zelf heel erg mooi. Zowel de muziek als de tekst. 'Blijf bij mij'. Dan denk ik aan met moment van de lijdensweg, dat Christus in de tuin zit te bidden en waken met zijn vrienden. Hij heeft ook zijn gevoelens bij wat hem te wachten staat, hij is tenslotte ook gewoon mens. Maar terwijl hij zat te bidden, waren zijn vrienden in slaap gevallen. 'Watch and pray'.
Juist die kwetsbaarheid vind ik mooi. Hij raakt niet in paniek terwijl hij weet dat hij gekruisigd zal worden. Hij vlucht niet. Nee, hij gaat het met open ogen tegemoet. Samen met zijn discipelen, die niet echt kunnen bevatten wat er allemaal aan de gang is. Wij vechten wel voor je hoor, roept er eentje nog terwijl er hij zijn zwaard trekt. Maar dat is niet wat Christus wil. 'Blijf bij mij'.
Raadselachtig, ja. Maar ik ken dat gevoel wel, dat je alleen maar wilt dat iemand bij je is, als je ziek bent bijvoorbeeld. Terwijl die ander alleen maar druk doende is met dit en dat, met zus en zo regelen. Kom nou even zitten, denk je dan.
Het gaat eigenlijk niet zozeer om het zitten versus het doen. Je kan tenslotte ook geheel afwezig zitten en geheel aandachtig bezig zijn. Het gaat meer om er zijn, met je aandacht. Christelijke mindfullness. Ruimte maken voor de ander. En in die ruimte wat tijd met elkaar kunnen doorbrengen.
Bless the Lord is ook heel mooi.