Via die blog kwam ik terecht bij de blog van Melody. Soms voel ik me wel een voyeur, maargoed, 't staat allemaal openbaar op het internet. Soms laat ik een berichtje achter zodat ze weten dat ik geen enge gluurder ben.
Het begon al met de Latijnse openingstekst: gratia dei sum id quod sum - nihil fit sine causa. Zo uit het hoofd - want laat ik mijn latijnse grammatica nou net kwijt zijn: dank zij God ben ik wat ik ben - niets gebeurt zonder oorzaak.
Ik glijd met de cursor langs de paginatitels, over alle olifanten in alle Nederlandse dierentuinen. Dan vind ik de rubriek over... (hint: drie uur 's middags) ... theezakjes! Theelabels om precies te zijn. Zo is daar de, volgens iedereen onbeantwoordbare vraag: 'Wat wil je voor je volgende verjaardag bereikt hebben?'
Mijn eerste gedachte was, o jee, dat duurt niet lang meer. Wat zou ik in een paar weken nog kunnen bereiken? Heel veel blogjes schrijven. En ik wil graag dat de zaadjes in mijn tuin uitkomen. Ik hoop dat ze niet zijn weggespoeld door de regenbuien die natuurlijk prompt twee dagen na het zaaien vielen. Iets lekkers koken of bakken voor de feestdagen. Is dat teveel gevraagd?
Op zich vind ik theelabels met vragen een verademing vergeleken met de quasi-spirituele teksten waarover ik al eens eerder mijn ergernis geventileerd heb.
Maargoed, ik heb dus een theezakjesvraag. Ik was laatst op bezoek bij de pastoor - ja hoe kwam ik daar, met de auto. Daar kreeg ik deze vraag, die ik nu aan jullie voorleg. Ik denk wel dat het een spontane vraag was, want het theezakje zat nog dicht. Mijn vraag van de week, waarop ik best een heleboel antwoorden verwacht:
