Fietsvakantie in de Eifel voor het gezin

Benediktiner bier, 'zo dicht bij de hemel'.
En dan toch rode wijn drinken...

Twee keer eerder zijn we op fietsvakantie geweest. Met z'n tweeën. Eén keer zonder en één keer met electriciteit.

Dit keer gingen we met z'n drieën.  We hadden een route gevonden die langs oude spoorwegen liep en we hoopten dat dit de interesse zou wekken van Bud. Al is zijn belangstelling inmiddels verschoven van treinen naar vrachtwagens. Bud is 15 jaar. Heeft Asperger. Zijn grootste belangstelling heeft hij voor Minecraft, ETS2 (vrachtwagensimulator) en Roblox.

Onze vakantie begon in Prüm, Duitsland, net boven Luxemburg. Drie uur en een kwartier rijden volgens de routeplanner dus goed te doen. We hadden onze eigen fietsen mee.

Bij aankomst in Prüm troffen we een bouwput aan op de plek van het dorpsplein. Na een omweg konden we toch de laatste paar meter overbruggen naar de parkeerplaats van Hotel Zum Goldenen Stern. Daar hadden we een mooie gezinskamer met aparte kinderkamer. Dat zouden we later nog missen :-).

Uitzicht vanaf het terras

Bouwput

Dag 2: 30 km fietsen plus dierentuin

5.30.  Wakker geworden in Prüm. Zoals wel vaker met een liedje in mijn hoofd:

Vernieuwt gij mij o eeuwig licht
Van aangezicht tot aangezicht
Dan doe ik eeuwig wat gij vraagt
En ga de weg die u behaagt

Wat een mooie tekst. Of toch niet, eeuwig is wel lang hè. En ik had al de hele nacht liggen woelen. Goed, halve. Zo'n eerste nacht op vakantie, na de reisdag, vind ik altijd vermoeiend, zonder dat je lichamelijk moe bent.

Als ik uit het raam naar links kijk, zie ik de Salvatorbasiliek die we gisteren bezocht hebben.

Bij binnenkomst waren we wat teleurgesteld geweest. Althans ik. Een kunstzinnige Jezus hing aan een metalen kruis, meteen links in de kerk. Hij leek wel een vrouw!

'Jezus is transgender!', riep Bud.

'Het is vast een kunstproject', zei mijn man. Oké, maar moet dat in een kerk?

Achter de corpus doemde een rij biechthokjes op.  We liepen erlangs naar voren. 'Zie jij ergens een lampje branden', vroeg ik Bud en zocht mee naar de Godslamp, maar vond er geen.

Voorin was een groot koor, met links een Mariabeeld, en rechts Brigitte van Ierland. Die zouden we nog vaker tegenkomen in dit landbouwgebied, als beschermheilige van het vee.

We liepen terug langs de andere zijde en bekeken de kruiswegstaties. Ik fotografeer graag de staties in kerken maar deed dat nu maar niet, zo aan het einde van de eerste reisdag moet je het geduld niet teveel op de proef stellen.

Vandaag staat er 30 km fietsen op het programma. Ik verlang naar wat lichaamsbeweging maar ik hoop ook dat het niet te ver is. Of te steil. We bezoeken vandaag de Eifel Zoo.

Kabelbaantje in de Eifel Zoo

Fotogenieke struisvogel

Het blijft toch leuk, de natuur

Bèèèh

Van Gogh landschap

De eerste fietsdag was goed te doen. Wel aardig klimmen. Zoonlief crosste heen en weer, ver voor ons uit en weer terug. Hij leefde zich lekker uit. Ik mocht bij hem aanhangen op weg naar boven. In Arzfeld hebben we een broodje gegeten met een heerlijke cappuccino (wegens parkeergeldgedoe - we moesten opeens 25 euro parkeergeld betalen bij het hotel - dachten dat dat inclusief was - daardoor lunchpakket vergeten waar we wel voor betaald hebben - grrr).

In Arzfeld 'weer een kerk' bezocht, de Maria Magdalenakerk. 'Mama ga jij maar vast naar de kerk terwijl wij geld pinnen.' Bijdehand. Maar wel fijn even alleen in de kerk.

Toen door naar Pension Im Pfenn in Irrhausen, eindpunt voor vandaag en pleisterplaats voor de komende drie dagen.

Dag 3

Rondtocht door de regen (in Nederland was het veel erger, met onweer, zagen we op buienradar). Maar later klaarde het op. Geen moment spijt gehad ondanks de zware klim in de regen. Je gaat ook niet vrijwillig de hele dag met z'n drieën op de hotelkamer zitten :-).

De beste wifi hotspot op onze kamer, had Bud ontdekt.

Dag 4 Klimpark

Rustig ontbeten. Naar het klimpark gewandeld. Ik werd al meteen zenuwachtig bij de uitleg van de zekeringen. Welke ringen waaraan? Maar kreeg de dubbele veiligheid toch onder de knie. Stud en Bud hadden al eens geklommen aan het Gardameer (ik was net die dag ziek).

Bijna ongemerkt klim je steeds hoger. Dat ging goed, tot ik besloot over een touw te lopen waar ik eigenlijk met een flinke zwaai over het 'ravijn' had moeten slingeren. Ik liep dapper vooraan, en moest dus ook het wiel uitvinden. En bleef nu dus halverwege steken. Kreeg gelukkig de tip dat ik mezelf moest laten zakken in het harnas en dan aan het touw vooruit moest trekken.

Na drie circuits hielden Stud en ik het voor gezien. Bud ging lustig verder, als autist moet alles af hè. Wij keken hem na en aten een boterhammetje. Loslaten hoort ook bij de opvoeding.

Daarna een vlinderwandeling gemaakt door de vlindervallei. Veel vlinders, zoals de naam al belooft.

Nog even het kerkje van Irrhausen bekeken, Bud was al naar het hotel dus nu wel de kruiswegstaties gefotografeerd. Aparte afbeeldingen van heiligen tegengekomen, ieder met een boek en een dier  (dit bleken de vier evangelisten te zijn).

Voor het avondeten terug gewandeld naar het restaurant bij de klimbaan. De bussen met kinderen die we die middag ook al hadden gezien vertrokken net! Schnitzels en tosti gegeten.

Hier heb ik Stud geïnstrueerd hoe hij moet kijken in de camera. Ik moet zeggen, het lukt hem aardig. 

Dag 5

Heerlijke fietsdag. Redelijk wat klimwerk, maar niet zo erg als dag 3.

Arzfeld nog een keer aangedaan. Meteen die goede bakkerij nog eens bezocht voor een grote cappuccino.

Bij aankomst in Waxweiler het Devonium bezocht.

'Zijn jullie geïnteresseerd in de oudheid?', vroeg de mevrouw. Vraag dat maar niet, dacht ik. Maar er stonden veel getallen bij, dinosaurussen die bijna 25 miljoen jaar terug leefden. Mensen sinds 6 miljoen jaar. 'Het zonlicht doet er 8,5 uur over om naar de aarde te komen', rekende Bud uit (ik heb het niet nagezocht:-)`*. Samen legden we een aantal wereldbollen op volgorde van tijd.

Naast het Devonium stond, jawel, een kerk.

* Maargoed dat Bud het even nalas: 8,5 minuten moet dat zijn!

Aparte kerk, St. Johannes der Tauferkerk in Waxweiler.

Buiten de kerk stond een oude bekende:
St. Willibrord, patroonheilige van Nederland.

Wat wel een leuk verhaal is: toen St. Willibrord in Waxweiler terugkwam van een missiereis, trof hij de inwoners dansend en zingend aan. Hij werd zo boos dat hij zei dat ze dan maar voor altijd door moesten dansen. Toen bond hij in en maakte er één dag van, en nu danst men nog één dag per jaar.

Het viel Bud op dat op bijna alle huizen de huiszegen stond

Pizza!

Nu zitten we in de eenvoudigste hotelkamer van allemaal. Geen wifi. Eén stoel. Geen flesjes water of thee. Zelfs geen zeepje op de badkamer. Maar wel twee teken op mijn benen. Gelukkig kleine, en natuurlijk was de tekentang mee. De gedachte aan huis wordt alweer aantrekkelijk...

Morgen 20 km fietsen naar de auto, met weinig niveauverschil, en dan naar huis.

Het was een supervakantie. Niet zonder slag of stoot. Maar het fietsen beviel goed. Je kon ook nog extra dagen aan de vijfdaagse basis plakken. Wij hadden één extra dag in Irrhausen. Veel natuur en rust, dat was tijdens onze fietstocht langs de moezel twee jaar terug wel anders! Maar hier kwam je niet zoveel fietsers tegen.

O ja, Stud heeft de laatste dag nog iemand aangesproken over die parkeerkosten en de gemiste lunch. Het parkeergeld was wel inclusief! Dat kregen we meteen terug. De lunch stond niet in de papieren. Dat moeten we dus nog met de reisorganisatie opnemen. Deze man was sowieso véél aardiger dan de dame die we in het begin troffen!

Op de terugweg nog even verkeerd gereden omdat de oprit van de snelweg open lag en we maar wat deden omdat we (lees: de navigatie) niet meteen een alternatieve route hadden en dus per ongeluk de snelweg richting zuiden namen. Uiteindelijk omgereden via Keulen.

Zou jij een fietsvakantie doen?
Met je gezin of met je partner?
Met een gewone of elektrische fiets?