Halloween, Allerheiligen, Allerzielen. Wat vier jij?

'Mam, weet je waarom we met Halloween verkleed gaan als skeletten enzo?', zegt Bud tijdens het avondeten. Zonder op antwoord te wachten gaat hij verder: 'Vroeger geloofden de Kelten dat op 31 oktober met Halloween de doden als geesten terugkwamen. Daarom verkleedden de mensen zich ook net zo, want dan dachten de geesten dat zij óók geesten waren.' Hij had op school een filmpje gezien van de Red Sneep, of zoiets.

Ik denk een moment na: 'Het woord Halloween komt anders van... '

'De katholieken hebben Halloween afgepakt van de Kelten, net als alle andere feesten', onderbreekt Bud mij.

Daar weet ik even niets tegenin te brengen. Het was alsof hij al wist wat ik zou gaan zeggen, zo snel was hij. Halloween komt van 'All Hallows Eve' wilde ik zeggen, de vooravond van Allerheiligen. Dat vieren we op 1 november. Katholieken, dus.

'Ik weet wel hoe dat vroeger ging hoor, ze trokken rond om tegen de mensen te zeggen dat ze Christenen moesten worden. En ze namen oude gebruiken over, omdat de mensen zich anders niet wilden bekeren.'

Ook daar heb ik weinig tegenin te brengen.

Maar het punt is niet dat de Kelten hun Keltische gebruiken vieren, maar dat de moderne westerling die, graag van God en gebod los is, en meestal óók niet in voorouderverering geloofd, tóch iets wil vieren en dan maar willekeurig wat oude gebruiken van stal haalt. Christelijk dat willen we vaak niet meer, niet als gehele cultuur althans, maar wat oude heidense gebruiken, ach waarom ook niet. Goed voor de omzet van de feest- en snoepwinkels. Als die nog bestaan. En wát ze dan precies vieren, volgens mijn zoon dus het communiceren met de overleden geesten, dat boeit blijkbaar niemand 'want we geloven er toch niet in'. Kan me toch niet voorstellen dat het de bedoeling is dat we alle oude Keltische gebruiken nu in ere gaan herstellen. Kan me ook niet voorstellen dat de Kelten er nou trots op zouden zijn dat we één van hun gebruiken 'afpakken' terwijl we nauwelijks weten wat we aan het doen zijn. Integendeel.

Ik probeer me, heel katholiek, een compromis van een gezamenlijke viering voor te stellen. 'Met Pasen, als wij de opstanding van Christus vieren, dan vieren de joden de uittocht uit Egypte. Ze geloven niet dat Jezus de messias is, dus dat vieren ze natuurlijk ook niet. Ik kan best het joodse Pesach meevieren, maar dan denk ik ook aan 'mijn' Paasfeest.'

Ik weet niet of het een waterdichte redenering is. De vergelijking loopt ook spaak want we hebben het niet over Kelten die hun eigen feest vieren maar over een volk dat maar wat rommelt met zijn feesten (zal ik maar niet over Sinterklaas beginnen - onze 'knuffelheillige').

Het vieren van contact met de voorouders waarbij we ze op bovenstaande wijze ontmoeten is niet verenigbaar met het christelijke idee. Wij kunnen wel bidden tot onze overledenen. We kunnen ze vragen voor ons te bidden, net zoals we dat aan elkáár kunnen vragen. Maar dat gaat niet gepaard met een verkleedpartij of het beeld van 'in den lijve' contact hebben (al verkleden de kinderen in sommige katholieke families zich als Heiligen).

Ik hoop dat Bud woensdagavond meegaat naar de Allerheiligenviering (Allerzielen moet ik zingen dus dat gaat niet). Want in de kerk gebeurt ook van alles. Misschien niet zo visueel als de Kelten hun doden eer brachten, maar toch. Maar dan moet ik wel woensdag zijn kranten vouwen. Dan lukt het misschien.