Doorgaan naar hoofdcontent

Het probleem van ijdelheid



IJdelheid. Mijn favoriete foute onderwerp. Het zet je zo lekker op het verkeerde been, vooral als er in verband met geloof over wordt gesproken. Dat je niet mooi zou mogen zijn. Sterker nog, dat je niet mooi bént. Dat je daarom allemaal ijdele = zinloze dingen moet doen om er tóch mooi uit te zien. Van de buitenkant. De binnenkant kunnen we tenslotte niet zien.

Ik heb er eerder over geschreven:

IJdelheid, alles ist eitel
'Waar voorgaande generaties opgroeiden met angst voor ijdelheid, de christelijke hoofdzonde, groeien huidige generaties op met de ijdelheid zelf.'
IJdelheid der ijdelheden
'Het is juist de ijdelheid, het laagje vernis, dat verbloemt hoe het echt met ons gaat.'
'Dat kan een mooi of een lelijk laagje zijn, als er maar geen zonlicht doorheen komt.'
IJdelheid
'IJdelheid gaat over zelfhaat. Je haat het gezicht in de spiegel, de jeugdpuistjes, het overgewicht of de rimpels. Deze haat groeit en wordt in onze omgeving vaak meer gevoed dan afgezwakt, want er valt een hoop geld te verdienen aan onzekere mensen.'
'IJdelheid is het je voortdurend druk maken over wat anderen van je vinden. Uiterlijk, maar ook qua gedrag. Zodanig dat je bereid bent zonden te plegen om maar aardig gevonden te worden.'

IJl en ijdel, zegt Prediker, alles is ijdel.


IJdelheid heeft twee betekenissen. Wikipedia:
1) het verlangen beter of aantrekkelijker te zijn dan een ander (het griekse hybris of overmoed).
2) het latijnse vanitas wat duidt op leegheid, vergankelijkheid, zinloosheid.
 De ijdelheid van prediker gaat over de tweede betekenis. Maar zijn de betekenissen wel zo verschillend? Schuilt er niet een oneindige leegte in de zelfhaat voor de spiegel? In het steeds opnieuw zoeken naar bevestiging van onze schoonheid, waarbij we schoonheid definiëren in termen van 'de juiste hoeveelheid ogenzwart', 'het juiste kapsel' (is toch eerder een kwaliteit van de kapper), 'een lage BMI', 'modieuze kleding'. Dingen die zich aan de buitenkant bevinden en vaak niet eens van onszelf zijn.


Schoonheid als toevallige constellatie van moleculen, in tegenstelling tot de doordachte schoonheid, gewild en gemaakt door Schepper God.

Schoonheid als menselijke creatie. Beschaamd slaat hij zijn ogen neer als het beeld in de spiegel niet lijkt op de afbeeldingen in tijdschriften en op tv. We proberen te lijken op - door wie? - gecreëerde beelden en verliezen het contact met wie we van binnen zijn - dat wat zich aan het zicht onttrekt - de wereld van gevoelens, intuïtie, je thuis voelen in de wereld.

Alles ist eitel klinkt het lied.


Als je geschapen zou zijn, hoe zou de Schepper jou dan zien? Als je intentioneel en met liefde gewild was? Geen foutje, of, op zijn best, 'gepland'. Zou je dan durven weigeren de mal van de mallemolen die wereld heet, op jezelf toe te passen?

Voor de spiegel staan en zien wat is.


Zolang wij zinloosheid nastreven met ijdelheid, is onze ijdelheid ijdel. Zoeken naar blijvende schoonheid is ijdel en leeg, want altijd tijdelijk.


Alhoewel... in de vorm van etalagepoppen een stuk langer houdbaar!

De foto's heb ik gemaakt van de poppenverzameling van mijn moeder.

Reacties

Een reactie posten

Laat hier je reactie achter