Muziek op Zaterdag

Dit vind ik zo mooi. De verloren gewaande zoon die met spijt in zijn hart terugkomt, zich niet waardig voelt zijn familie onder ogen te komen.

Vergeving is soms een niet goed begrepen iets. We vinden dat 'sorry' zeggen genoeg moet zijn. Of we vinden dat 'sorry' zeggen nooit genoeg kan zijn. Wat goed is te beseffen, is dat vergeving pas nodig is als er echt iets vervelends gebeurd is. Als je op iemands tenen bent gaan staan hoef je niet uitvoerig op je knieën vergeving te vragen. Maar het gaat hier niet om een vluchtig 'sorry', wat in zo'n geval genoeg zou zijn. Als je echt iets ergs hebt gedaan, is 'sorry' zeggen en misschien niet eens wachten op antwoord, niet genoeg.

Zo is de situatie tussen ons en God ook. 'Sorry' roepen en gewoon verder gaan met de dagelijkse bezigheden alsof er niets is gebeurd, is niet genoeg. God vraagt om overgave. Dit is goed te zien in dit beeld van 'de verloren zoon'.

Een lied dat ik mooi bij dit thema vind passen is:

Be still and know that I am God

Here I am
Down on my knees again
Surrendering all

Het Angelus

Nog een mooi lied, of liever gezegd een gebed:


Bekijk vooral de eerste 15 seconden. Een boer en een boerin houden stil op het land om het Angelus te bidden (uitleg van het luiden van het Angelus). Ik ben er zelf niet zo bekend mee, maar op vakantie in Duitsland heb ik die klokken vaak gehoord. Een beetje zenuwachtig werd ik er dan wel van, want ik wist niet precies wat ik er mee moest. 'Je zou het moeten kennen en bidden', lijken die klokken wel te zeggen.

Ik stel me voor dat het vroeger overal zo ging. Kling, kling, kling. Maar, omdat de meerderheid van de mensen tegenwoordig iets anders geloofd, luiden de klokken op veel plekken niet meer. Niet dat er iets van stilte of gebed voor in de plaats is gekomen, het werk gaat nu gewoon door...