Kleding kopen met autisme

Er is een tijd geweest dat ik bergen schattige baby- en peuterkleertjes had. Die tijd is voorbij. Ergens tijdens de basisschooljaren kreeg zoonlief Bud zo langzaamaan een eigen mening over zijn kleding.

Het begon ermee dat Bud, al op jonge leeftijd, knoopjes ging haten. Hij wilde geen overhemden, en toen hij op een leeftijd kwam waarop broeken geen elastiek meer hebben, toen vonden we de oplossing door een stukje stof over de knoop te naaien. We...? Ik dus.

Vanaf een jaar of twaalf, dertien moesten de kleuren eraan geloven. Alles moest zwart zijn.

Jarenlang waren we bij H&M geslaagd: die hadden een model broek dat, in een steeds grotere maat, jaren meeging.. Het was geen spijkerbroek, geen joggingbroek maar een gewone bróék. Ze hadden hem in geel, rood, groen en blauw. Via grijs en bruin kwam de overgang naar zwart. Gelukkig hadden ze diezelfde broek óók in het zwart.

Totdat meneer mij voorbij streefde qua lengte. Maatje 176 werd te kort.

Daar kwamen wij achter in september, toen de scholen weer begonnen. De broeken van vorig jaar hadden  volgens mij nog best even gekund, maar meneer wilde ze niet meer aan. En zeker niet met lange, zwarte kousen, belachelijk idee mam.

Inmiddels was het oktober en nog steeds ging zoonlief in zijn korte broek naar school. Ik dacht nog, natuurlijk tegen beter weten in, dat hij wel zou bijdraaien als het koud werd. Maar nee.

Er moesten dus nieuwe broeken komen. H&M had bij de herenmaten geen goede broek. Aangezien het standaard maten zijn waren ze óf te kort, óf te wijd. Dat probleem hadden ze overigens bij meer winkels. Bij de HEMA vonden we een damesmaat 40 die geschikt leek.

Bud vond hem prima. Maar op maandagochtend, toen de broek, van kaartjes ontdaan en gewassen, voor het eerst aanging, bleek hij toch te kort! En hij trok in het kruis. Maar hij had hem toch gepast? Hij was toch goed? Die fractie van een seconde dat hij hem aan had gehad, bleek toch niet voldoende te zijn geweest. Grrr. Mij paste hij overigens prima dus ik heb hem maar gehouden.

Inmiddels werd het al aardig koud buiten, maar Bud vertrok toch weer in zijn korte broek naar school.

Ik zocht zuchtend het internet af naar herenbroeken. Niets in zijn maat. Lang en dun is blijkbaar zeldzaam.

Dan maar het ondenkbare: naar echte winkels gaan en passen.

Ik had van alle winkels in ons dorp op internet gekeken of ze iets hadden dat in de richting van een goede broek kwam. De eerste twee winkels hadden niets. Alle kleuren maar geen zwart, dat is al een wonder op zich. De derde en vierde ook niet maar het leek mij toch handig in ieder geval wat te passen zodat we de goede maat zouden weten.

Maar Bud ging de kleedkamer niet in. Of ze nergens een slot op de kleedkamer hadden? Dan ging hij er écht niet in. Autisten kunnen heel principieel zijn.

Het punt met herenmaten, buiten dat ik ze nooit begrepen heb, is dat er stevige herenprijzen aan vast zitten. Waar je bij H&M nog een broek hebt voor 20 euro, 10 in de uitverkoop, daar beginnen de herenmaten bij 69,95 euro. Dan koop je niet even een paar broeken om thuis te passen.

Ik zou niet willen zeggen dat ik de wanhoop nabij was toen we de ongepaste broeken in de winkel terug hingen en naar huis gingen. Nee, ik had het opgegeven. Voorbij alle hoop tikte ik wat op het toetsenbord van mijn computer. Vulde nét een andere zoekterm in dan de vorige keren. 'Extra lange broeken' geloof ik. Zoiets was het.

Ik klikte op een zwarte broek. Maat 30-36? Hadden ze. Onder de 30 euro. En als je er meer tegelijk nam kreeg je nog korting ook. Laten we nou net allemaal dezelfde broeken willen! Meteen maar drie stuks besteld. Voor de prijs van één broek in al die andere winkels.

Volgens de site kon de bezorging tot drie weken duren. Maar de volgende dag werd er al aangebeld.

De broeken werden goedgekeurd! En dat niet alleen: de knopen ook. Ze zijn zwart, en 'ze voelen niet koud'. Dus er is geen lapje stof meer nodig.

Mijn HEMA-broek was overigens na 1x wassen langs de naden al wittig. Jammer want verder bevalt hij goed. En de 30-36-broekenvan spijkerbroek.nl zijn nog altijd prima!

'Als de broeken goed zijn, gaan we taartjes eten', had ik beloofd.
Bananensoezen, daar waren we het gauw over eens.

Lees over dit onderwerp ook de regenjas.