Doorgaan naar hoofdcontent

Gebed in stilte (4/40)


Zaterdag heb ik als thema muziek. Maar vandaag gaat het over stilte.

Ik hou zelf erg van stilte. Niet altijd natuurlijk. Maar af en toe.

Stilte vind je terug in veel religies en tradities. Juist omdat het dagelijkse leven vaak gevuld wordt met herrie, of gewoon met geluiden.

Toen ik opgroeide kwam ik vaak mensen tegen die mediteerden. Oosterse ideeën waren toen nog populairder dan nu. Ik had altijd het idee dat deze mensen in hun Christelijke opvoeding niet hadden gevonden wat ze zochten. Onder andere het stil zijn.

Om de één of andere reden is het stil zijn onder christenen blijkbaar niet zo populair. Ik heb daar wel een verklaring voor. We hebben net een tijdperk achter de rug waarin het niet gebruikelijk was je gevoelens te laten zien. Je had te luisteren naar wat men in de kerk zei en je had zelf niet veel in te brengen (dit heb ik van horen zeggen, ik heb dat zelf niet meegemaakt). Maar juist in de stilte is er gelegenheid zelf je relatie met God te ontdekken.
(Relatie met God? Zei ik dat? Hm...)

Dat is meteen ook het verschil met veel Oosterse tradities: zij kennen geen God en zijn alleen met zichzelf, of alleen met het universum. Maar vanuit de christelijke traditie richt je je op God. Op het Goddelijke, maar dan niet als 'een energie' maar als een persoon die om jou geeft.

Toen het zo'n jaartje of tien geleden was dat ik gedoopt was, kwam ik er, via de krant en niet eens via de kerk, achter dat er zoiets als 'stille aanbidding' bestond. Dat doet men soms zelfs 's nachts, in navolging van Christus die voorafgaand aan zijn lijdensweg de nacht door bad. Waarbij zijn leerlingen in slaap vielen, inderdaad... Hij bleef dus helemaal alleen in zijn wake.

In veel kerken is er een uur, een dag, soms een etmaal, waarin er stille aanbidding is. Soms is er wat muziek, 'om de stilte te omlijsten'. Mensen gaan in de kerk zitten, in de aanwezigheid van de Heilige Hostie. Katholieken geloven dat in de Hostie Christus werkelijk aanwezig is.

Het grappige is, dat mijn moeder, die niet van kerkdiensten houdt met name omdat ze niet van de preek of de homilie houdt :-), meteen heel enthousiast reageerde toen ik haar erover vertelde. 'Dat deden wij vroeger ook altijd, op zondagmiddag bij het Lof! Zingen en in stilte bidden'. Heerlijk vond ze dat.

Ik denk zelf dat veel mensen het fijn zouden vinden. Als ze wisten dat het bestond. En als ze niet zouden denken dat ze die stilte alleen in het Oosten kunnen vinden. Als ze zouden weten dat het gewoon in die kerk kan, die kerk om de hoek.



Blaise Pascal, een zestiende-eeuwse filosoof en wiskundige:

Alle problemen van de mens komen van zijn onvermogen om gedurende een uur in stilte alleen te zitten.
Dit is 4 van 40 dagen bloggen.

Reacties

  1. Helemaal gelijk!
    In stilte kom je pas echt tot God en dus bij jezelf.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Mooie quote van Blaise Pascal. Zit zeker een kern van waarheid in. Ik houd van stilte, vroeger juist niet. Ik wist niet wat ik ermee aanmoest, werd er ongemakkelijk van. Tegenwoordig kan ik enorm genieten van de (zeer zeldzame) stilte.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Stilte is heerlijk, wie of wat je daar ook in vindt! Mooi stukje Jascha!

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Wat een mooie post! Ik ben ook dol op de stilte, en zoek en vind die ook zeker wel in de kerk!

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Mooie tekst :)
    Vind zelf stilte ook heerlijk en kan dat goed vinden door te gaan wandelen in het bos bijvoorbeeld. Om mijn hoofd even goed leeg te maken.

    Ben zelf geen persoon die in de kerk komt ofzo, maar ik vind het belangrijk dat iedereen zijn eigen manier van stilte vinden heeft :)

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Stilte is inderdaad soms erg fijn, dit heeft bij mij echt niet te maken met een geloof maar gewoon genieten van de rust om je heen.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Klopt, zoals de stilte in de natuur daar kunnen veel mensen van genieten. Maar in de kerk valt het me op dat er juist weinig aandacht voor stilte lijkt te zijn. Terwijl ik denk dat mensen daar wel naar verlangen. In Oosterse tradities zie je dat veel meer.

      Verwijderen
  7. Ik kan ook echt genieten van de stilte en zou het zeker vaker moeten opzoeken

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Eerder al gereageerd, maar op een of andere manier mis gegaan?

    Stilte kan inderdaad zo mooi zijn, maar ook confronterend zijn. Ooit wil ik nog eens het boek van Kardinaal Sarah lezen hierover: "kracht van de stilte"

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ja, bijvoorbeeld als er een ongemakkelijke stilte valt in een gesprek. Toch vind ik het wel een uitdaging dat af en toe gewoon te laten gebeuren. Omdat ik het ook niet prettig vind overal maar overheen te praten. Dus als onderdeel van een gesprek of van geloof vind ik het onmisbaar. Maar dat is wat anders dan tevéél stilte in een mensenleven natuurlijk! Als je dat boek ooit gaat lezen, dan hoop ik dat je er een mooi blogje over schrijft!

      Verwijderen

Een reactie posten

Laat hier je reactie achter