Vanaf vandaag verschijnt een nieuwe rubriek, Het Kerkkoor, over de belevenissen van een koor in het midden des lands. Het is een plek waar de thee en koffie altijd klaarstaan. Waar vreugde en verdriet nog met elkaar gedeeld worden. Waar getrakteerd wordt op verjaardagen, altijd en véél, van die grote roze koeken, of gevulde koeken, of wafels*. Waar aan zieken een kaartje wordt gestuurd of een bezoekje afgelegd.
Maar het is ook dé plek waar mensen soms een toontje lager leren zingen en dat dan óók met elkaar in harmonie. Waar nieuws uit Rome of uit het Aartsbisdom Utrecht altijd even over de tong gaat. Kortom, waar een lach en een traan nog bestaan.
Robbie
Vandaag stel ik jullie voor aan Robbie. Hij komt oorspronkelijk uit Amsterdam, maar is toch heel bescheiden. Vandaar dat het kon gebeuren, dat Robbie plotseling werd gemist, ongeveer ter hoogte van het derde lied. Net, bij de koffie was hij er nog, we hebben hem allemaal gezien. Waar is hij gebleven? We kijken elkaar aan, een beetje schuldbewust dat het ons niet eerder is opgevallen dat hij weg is.
Ik ken hem natuurlijk nog niet zo goed maar vrees dat hij misschien depressief is geworden, en dat niet durft te zeggen.
We zingen verder, tot plotseling, een half uur later, een verhit hoofd om de hoek verschijnt waaruit een onverstaanbare mededeling komt. Dan loopt Robbie naar binnen, en doet zijn verhaal. Iets over een waterleiding?
'Is jóu waterleiding soms kapot?', vraagt mijn buurvrouw besmuikt. Gniffelen gaat over in schaterlachen. Robbie's hoofd is nog steeds vuurrood. Hij zegt tegen mijn buurvrouw: 'Nee hoor, bij mij is alles prima in orde!'
Het betrof de waterleiding van de wc. Die lekte en daar had hij een emmertje onder gezet. Dat ging hij voor de zekerheid nog even checken en het ging inderdaad niet goed. Daarom was hij niet op tijd terug voor het zingen.
'Dan bel je toch gewoon de woningbouwvereniging?', herneemt mijn buurvrouw die vol tips blijkt te zitten.
Als Robbie weer terug naar zijn waterleiding is, zoeken we met z'n allen nog even naar dat lied, hoe ging het ook weer, over een waterleiding. Ik weet wel dat dat het lied van Tol Hanssen moet zijn, maar hou wijselijk mijn mond.
Dan gaan we gelukkig over op stemmiger muziek.
* En reuzenmergpijpen.
Eventuele herkenning van de personages kan kloppen, maar ik gebruik wel andere namen.
Dit is dag 15 van 40 dagen bloggen.