Niemand is vegetarisch (20/40)

'Mam, welke mensen ken jij die vegetarisch zijn?'

Ik noem mijn zus, mijn moeder en vis ondertussen naar het addertje dat ik hier onder het gras vermoed:

"Maar die noem jij zeker pescotarier?"

De diverse categorieën van het vegetarisme heeft hij ooit op school gehad, en daar moeten we ons nu aan houden. Als Asperger houdt mijn zoon Bud van overzicht. Van mensen die zich houden aan hun eigen systemen. Dat kan ik wel beamen, want waarom moet hij anders al die mens-indelingen leren?

De opgwonden glimlach die ik krijg, verraadt dat er iets anders aan de hand is.

Niemand is vegetarisch! Mensen kunnen niet vegetarisch zijn.
Eten kan vegetarisch zijn, maar mensen niet.

Toevallig vind ik van wel. Het is taalkundig misschien niet zo netjes uitgedrukt, maar inmiddels wel ingeburgerd, om het zo te zeggen.

De eerste hit die je krijgt, als je 'ik ben vegetarisch' googlet levert het volgende advies op van Onze Taal:

De betekenis van vegetarisch is aan het verschuiven: het kan ook 'vegetarisch levend' betekenen.

Even verderop vinden we echter ook een advocaat voor het standpunt van Bud. Dat mag ik nog wel even voorlezen, onder het huiswerk. Tijdens het huiswerk. Onder het huiswerk maken. Onderwijl Bud doende is met het maken van zijn huiswerk.

Vegetarische mensen bestaan niet, tenzij ze zichzelf koken en opdienen aan hun collega-vegetariers.

Worden het toch asperges in plaats van Asperger. Mijn kleine lieve taalpurist!


Dit is dag 20 van 40 dagen bloggen.