Vorige keer had ik het over de rattenvanger van Hamelen. Als kind had ik twee of drie platen van de televisieserie. Waar ze gebleven zijn, Joost mag het weten. Ik heb ze grijsgedraaid, en nu zitten er een paar liedjes half, of zelfs helemaal, in mijn hoofd. Net als vele andere liedjes, waar ik als tiener ook maar graag naar luisterde: platen van mijn ouders van de Beatles, de Stones, Pink Floyd en Janis Joplin. Daar voegde ik zelf nog The Doors, Nina Hagen, Supertramp en Alpha Blondie and the Wailers aan toe.
Twintig jaar geleden begon het, in de tijd van mijn bekering. Ze begonnen naar boven te borrelen, de liedjes. Ik kan me herinneren dat ik soms niet meer kon ophouden met zingen. Al mijn emoties, alles wat er gebeurde, je kon het zo gek niet bedenken of ik had er wel een passend liedje voor.
Zo is daar het liedje 'Ach, ach rattenvanger', dat vandaag in mijn hoofd zat, na de rat die we eergisteren zagen. Ik zong het, zachtjes, op het ritme van de voetstappen van mijn man en mij, terwijl we naar het postkantoor liepen. Hij had niet zoveel zin, dus ik stelde voor samen te gaan. Kon ik meteen een paar kaarten kopen voor mijn moeder, die eerdaags had aangegeven of ik nog een leuke kaartenverkooptent wist. Inderdaad, die wist ik. Niet naar de prijs vragen trouwens. Goed dan, ruim 10 euro voor drie kaarten. Maar wel héle mooie kaarten. Liefde heeft geen prijs, toch? En dit is liefde in een envelop.
Twintig jaar geleden begon het, in de tijd van mijn bekering. Ze begonnen naar boven te borrelen, de liedjes. Ik kan me herinneren dat ik soms niet meer kon ophouden met zingen. Al mijn emoties, alles wat er gebeurde, je kon het zo gek niet bedenken of ik had er wel een passend liedje voor.
Zo is daar het liedje 'Ach, ach rattenvanger', dat vandaag in mijn hoofd zat, na de rat die we eergisteren zagen. Ik zong het, zachtjes, op het ritme van de voetstappen van mijn man en mij, terwijl we naar het postkantoor liepen. Hij had niet zoveel zin, dus ik stelde voor samen te gaan. Kon ik meteen een paar kaarten kopen voor mijn moeder, die eerdaags had aangegeven of ik nog een leuke kaartenverkooptent wist. Inderdaad, die wist ik. Niet naar de prijs vragen trouwens. Goed dan, ruim 10 euro voor drie kaarten. Maar wel héle mooie kaarten. Liefde heeft geen prijs, toch? En dit is liefde in een envelop.
Klein en alleen lig ik in mijn bedTussen de oude liedjes struikelde ik op YouTube ook over filmpjes van de musical Hamelen. Ik wílde het niet zien, nee wanttutistochallemaalnietutzelfdealsvroeger, maar ontdooide een beetje bij het horen van één van die andere liedjes in mijn hoofd: Het lied van de Knappe prins.
Kijk om mij heen, één voor één, één voor één,
komen aan mijn bed mensen die ik ken
weet je nog wie, nog wie ik ben
knap zegt het vuur
slaap zegt de nacht
droom zegt het uur en ik tuur, ik tuur
Ach, ach rattenvanger,
Wacht niet langer, wacht niet langer
Goede raad is duur
Ach, ach, rattenvanger
Kan niet langer, wacht niet langer
'k Ben moe van jou en het avontuur
Gevoelsmens!
BeantwoordenVerwijderenik bevreesde al een zeker iemand toen ik de titel zag en ja hoor ;-) Hopelijk neem je me dus niet kwalijk dat ik het filmpje binnen de 1e 5 seconden weer stopte ;-)
BeantwoordenVerwijderenWens je een heel fijn weekend toe.
Oei... mijn hersenen knarsen over wie jou wegjaagt. Chantal Janzen? Danny Rook? Kim-Lian? Nouja knarsknars fijne dag nog!
VerwijderenMooie herinneringen Jascha..
BeantwoordenVerwijderenLeuk dat je ze hier deelt!
Wens je een heerlijk weekend!
Heerlijk was het! Dank je.
VerwijderenTja, die kinderseries hebben mijn kinderen allemaal in zwart/wit gezien, en ik kreeg er af een toe iets van mee. Met mijn kleinzoon heb ik tijdens het oppassen nog wel eens Teletubbies gekeken, maar 't is dat er een foto van is, anders was ik dat ook al vergeten...
BeantwoordenVerwijderenZwart-wit, ja dat is zeker mostalgie. Voor de teletubbies was dat niet zo handig geweest. Die herken je toch vooral aan de kleur.
VerwijderenIk herinner me er niet héél veel van maar natuurlijk keken mijn kinderen destijds wel naar die serie. herinner me eigenlijk alleen Loekie Knol en Rob de Nijs.
BeantwoordenVerwijderenHet was wel leuk aangekleed herinner ik me.
Inderdaad kost een béétje mooie kaart tegenwoordig een hoop geld, misschien is zelf maken een optie met de computer mogelijkheden van tegenwoordig is het te doen.
Ik eigenlijk ook niet van de serie zelf, voornamelijk dat ze met zijn allen op een vliegend tapijt zaten en dat ze in een heel groot bed sliepen. De liedjes ken ik dan van de grammofoonplaten. En dat het soms erg spannend was. En ja, Loekie Knol en Rob de Nijs al kende ik hun namen toen nog niet.
Verwijderen