Had Kardinaal Eijk beter naar Lourdes kunnen gaan?

Terwijl ik gister, tijdens de pauze van de repetitie van het kerkkoor, de verhalen van de recente pelgrimsreis naar Lourdes hoorde, toen hoorde ik ook dat kardinaal Eijk niet mee was geweest wegens ziekte. Het was wel de bedoeling geweest dat hij mee zou gaan.

Een dag later, vandaag dus, lees ik in de krant op mijn telefoon het bericht, dat de kardinaal een alarmerend bericht heeft geplaatst op de website van een Amerikaans dagblad. De kop van het NOS bericht op mijn telefoon luidt:

Kardinaal Eijk: paus is niet duidelijk en brengt eenheid kerk in gevaar

Daarmee wordt meteen een overeenkomst duidelijk tussen Kardinaal Eijk en de paus:

Beide kunnen prima de media in rep en roer brengen.

Een lezing van het originele artikel op national catholic register of hier in het Nederlands moet duidelijkheid geven wat de Nederlandse kardinaal nu echt beweerd heeft. Het is een vrij uitgebreid stuk en biedt daarmee inzicht in de situatie waar het om gaat: Duitse bisschoppen die van mening verschillen over wie er al dan niet klaar zijn de eucharistie te ontvangen. Dat is geen nieuws, wel nieuw is de doelgroep: protestanten die gehuwd zijn met een katholiek. Ik ken er geen één, althans die met dit vraagstuk zit, maar in Duitsland is het blijkbaar een onderwerp van discussie. Waarom je überhaupt aan deze typisch katholieke gewoonte mee zou willen doen terwijl je dus niet katholiek wilt zijn is me een raadsel, maargoed.

Verbazingwekkender nog dan het antwoord van Kardinaal Eijk, die met het einde der tijden komt aanzetten onderaan het artikel, vind ik dat deze vraag hier en nu gesteld wordt. Men is volgens mij nog amper goed op gang met de pastorale zorg wat betreft tweede huwelijken en nietigverklaringen, krijgen we deze nieuwe vraag die ook weer gaat over wie er nu goed voorbereid is om ter communie te gaan. Een vraag die we ons allemaal als katholieken zo nu en dan moeten stellen.

Terug naar Duitsland. Het is net alsof wij, kerkgangers, tegen beter weten in, vragen of iets mag aan papa of mama (onze autoriteit). Vervolgens worden we heel boos als het dan niet mag. Terwijl we dat heus allang wisten. Zoiets gebeurt ook in therapie, dat heet projectie, de boosheid wordt nu gericht tegen de autoriteit (papa of mama).

Soms word je het als ouder weleens zat de kinderen steeds van alles te moeten verbieden waarvan ze allang wéten dat het niet mag. Zeker als de rest van de wereld het verbod maar onzin lijkt te vinden. Doe dan maar, zeggen ze.

En dat kan ik weer heel goed begrijpen, als ouder zijnde.

En dat is volgens mij precies wat de curie zegt: jullie (de Duitse bisschoppen) moeten samen om de tafel gaan zitten om opnieuw, zélf te proberen het eens te worden.

Niet de autoritaire aanpak, maar een beroep doen op zelfstandigheid. Subsidiariteit, beslissingen moeten genomen worden op het meest geschikte niveau, een belangrijk begrip binnen de katholieke sociale leer.

En daarover nu is Kardinaal Eijk boos. Laat iemand nu eens een autoritaire beslissing nemen op basis van de duidelijke richtlijnen die er tenslotte allang bestaan! Dat kan hijzelf ook haast niet want in Nederland houden we daar niet van. Wij houden inderdaad meer van dansende prinsesjes, met zwiebeljurkjes in plaats van statige mantels.

In Amerika houden ze wel meer van die duidelijke (Roomse) richtlijnen dus vandaar waarschijnlijk dat dit artikel in een Amerikaans blad werd geplaatst. Want Eijk zegt, dat de paus duidelijke richtlijnen had moeten geven, in plaats van het te delegeren, en het ze zelf te laten eens worden, waarvan de uitkomst dus mogelijk niet zou kunnen passen binnen de leer van Rome.

Maar eigenlijk denk ik dat dat laatste helemaal niet kan. Duitsland bevindt zich ook nog in een wereldkerk, en niet overal zullen de kerken het ermee eens zijn.

                                                   ~~~~~~

Was U toch maar naar Lourdes gegaan, hè, eminentie. Een prima plek trouwens om te genezen. Maar dan had u natuurlijk ook tig missen moeten opdragen. Incognito? Ach, misschien heeft u dat ook wel gedaan.

Ik gun het u, en ook dat u een ander geluid de wereld in zendt, dan het puur wettische. Dat u de lofzang kan zingen van de schoonheid van ons geloof. Ik weet zeker dat u dat kunt. En dat mensen u ook kunnen begrijpen.