Als 'nieuwe katholiek' loop ik regelmatig tegen dingen aan. Zo ook de locatie van het kerkkoor. Sinds 2,5 jaar zing ik in het kerkkoor. Wij zitten links van het hoofdaltaar, gezien vanuit de kerk.
Nu heb ik me laten vertellen dat 'vroeger' het koor altijd achterin de kerk zat, bovenin bij het orgel. Dat hóórde zo.
Omdat het koor bij ons voornamelijk uit oudere mensen bestaat (drie van 90+ en de meesten zijn de 70 ruim gepasseerd) heeft men enige jaren geleden besloten dat dat niet meer kon.
Behalve de gevaarlijke klim, het is een smalle wenteltrap naar 'het koor' en het grote orgel, heb ik andere redenen opgevangen dat het koor achterin hóórt. Het koor voorin zou voor 'moderne' katholieken een leuker schouwspel zijn. Achterin ben je onzichtbaar als koorlid en de moderne kerkganger vindt dat de zangers echt gezien moeten worden anders is het 'saai'.
De klassieke katholiek vindt dat nu juist onzin. Je hoeft helemaal niet zichtbaar te zijn, het gaat om de zang die de mis ondersteunt en niet om een leuke show te geven. De klassieke katholiek beschuldigt de moderne er van dat ze niet meer kijkt naar hoe het hóórt maar alleen naar wat leuk is.
Ik had nooit echt een mening, het praktische bezwaar van de trap weegt bij ons koor het zwaarst denk ik.
Maar nu hadden we afgelopen donderdag het hoogfeest van Maria ten Hemelopneming.
Sinds kort worden bij ons de vieringen van de doordeweekse feestdagen in de kleinere Mariakapel gevierd, links vóór in de kerk nog voor de plek waar het koor doorgaans zit. De stoelen van het koor moesten een kwartslag gedraaid worden, en zo bevonden wij ons áchter de andere mensen die voor ons gericht naar het kleine altaar zitten.
Ik vond het in één woord geweldig. Ik hoef niet meer met argumenten overtuigd te worden! Ik voelde me vrij om uit volle borst te zingen. We zongen als het ware óver de hoofden van de mensen heen naar de priester. Er was ruimte om te klinken. Ik stelde me zo voor dat het ook voor de kerkgangers prettig moest zijn om zo een steuntje in de rug te krijgen van het koor.
Misschien vond ik het fijn dat wij achterin niet gezien maar alleen gehoord werden (de autist in mij). En omdat we dichter bij elkaar zaten omdat de ruimte kleiner was dan de gehele kerk.
Hoe dan ook, ik vond het geweldig.
Dat het koor voorin de kerk zit/staat is al van heel veel jaren. Mijn moeder heeft jaren in een koor gezongen en dat koor stond ook altijd voorin. Ik vond het ook leuk om mijn moeder te zien als ik naar de kerk ging. Dan heb ik het over zo'n 20 jaar geleden. Maar zij was ook net als jij nooit bang om zich te laten horen :-) . Mooie herinnering roep je op!
BeantwoordenVerwijderenIk weet dat het in ieder geval óóit achterin gezongen heeft. En mijn moeder vindt het juist weer leuk om ons te horen (en zien) zingen!
BeantwoordenVerwijderenIk was laatst bij een kerkdienst met een zangeres. Sommige stukken zong ze voor in de kerk, maar op een gegeven moment ging ze naar boven en zong ze dus bij het orgel daarboven. Ik moet bekennen dat dat minder fijn vond. Ik vond het fijn om haar te zíén zingen. Dus een koor heb ik ook het liefst voor in de kerk. Ik kijk er blijkbaar ook graag naar.
BeantwoordenVerwijderenDat heb ik inderdaad ook weleens meegemaakt, dat beide gebeuren in één viering. Ik vind het juist wel fijn als er achterin gezongen wordt. Het geeft me een gevoel van geborgenheid, een steuntje in de rug.
BeantwoordenVerwijderen