Aanbidding

Vanmiddag ben ik naar de aanbidding geweest.

Je ziet, een nieuwe blog begonnen en nu schrijf ik alweer hier

Aanbidding is een vorm van bidden in de katholieke kerk. De heilige hostie wordt in een monstrans geplaatst. Dat is een soort versierde kandelaar, met een raampje waarachter de hostie zichtbaar is.

Katholieken geloven dat Jezus, en dus God, aanwezig is in de hostie.

Vanmiddag was ik me er vooral van bewust, dat God in de materie, als mens, bij ons komt. Met kerstmis vieren wij dat hij ooit geboren werd. God als mens. Als God en als mens. Een baby.

Dus niet zozeer zitten bidden op een berg, ver weg van alles en iedereen.

Juist bidden in een stal, met geluiden. Ook in de kerk was het niet steeds stil.

Een oudere dame vroeg van alles over de gang van zaken. Volgens mij kwam ze voor het eerst of in ieder geval voor het eerst sinds lange tijd.

Een baby maakte babygeluidjes.

De hostie als teken dat God naar óns toekomt. Tussen ons in, als een herder tussen de geur van schapen, warme vacht. Zo dicht bij ons.

En niet alleen als teken, maar echt, jaja ik weet het.

We hoeven niet alles los te laten en heilig te worden op een on-aardse manier. Maar juist heilig worden in een schapenstal.

Wij hoeven niet eerst heilig te zijn om God te mogen ontmoeten. Nee, God komt naar ons toe omdat hij weet dat wij Hem nodig hebben.