Anticonceptiepil - groen?

Foto van Simone van der Koelen op Unsplash

'Voorbehoedmiddelen?', herhaalde ik, maar Elina keek al naar buiten, zou het misschien gaan regenen?

Was er nog een noodzaak voor een huwelijk in de kerk, of kon je als katholiek ook gewoon samenwonen? Rare vraag maar ik had hem zojuist gesteld. Was mijn verlangen om te trouwen pure nostalgie, een hang naar iets dat nooit bestaan heeft of een overblijfsel van wat niet meer bestaat? Of ging het echt ergens over? Behalve ik zelf was er tenslotte niemand die er enig belang in leek te stellen voor zover ik wist.

Voor mijn man hoefde het allemaal niet, of in ieder geval niet zo uitgebreid. Misschien zouden we alleen even snel voor de wet kunnen trouwen?

En wat was eigenlijk het verschil met voor de wet en voor de kerk trouwen?

Ik kwam er niet uit en vroeg daarom een vriendin uit de kerk, Elina, om raad. Zij tipte mij op een online forum, dat inmiddels niet meer bestaat. Daarbij adviseerde ze me 'dat gedoe over voorbehoedmiddelen' te negeren.

In eerste instantie nam ik haar tip ter harte. Het onderwerp 'voorbehoedmiddelen' had ook niet mijn directe belangstelling. Ik wilde weten hoe het zat met trouwen in de kerk.

Elke dag had op het forum een vast onderwerp. Maandag werden recepten gedeeld, dinsdag ging het over opvoeding, donderdag over het huwelijk, en vrijdag werden er vragen gesteld over geloof.

Relatietips

De donderdagrubriek met relatietips las ik altijd van A tot Z. Ik ving er weleens wat op over het onderwerp 'voorbehoedmiddelen'. Het leek me toch handig het naadje van de kous te weten alvorens mijn ja-woord te geven en dit ook van mijn man te vragen. Ik had het gevoel hier te maken te hebben met de kleine lettertjes van het huwelijkscontract. Niemand wijst je erop, maar er is een moment dat je erachter komt dat ze bestaan. De kleine lettertjes van de natuurlijke gezinsplanning, besproken in de woensdagrubriek.

De pil die elke vrouw zonder morren slikt

Mijn generatie is zo gewend aan de vanzelfsprekendheid van seks die niet bedoeld is vrucht te dragen, dat zelfs de notie dat vruchtbaarheid en seks bij elkaar horen, ouderwets wordt gevonden. En storend.

Het is zó vanzelfsprekend je te behoeden voor je natuurlijke, lichamelijke vruchtbaarheid - hoed u, er kan nóg een kind komen - dat je geen boek meer kunt openslaan, geen film meer kunt kijken, geen drogist meer kunt binnenlopen of je wordt geconfronteerd met seks die opzettelijk beoogt onvruchtbaar te zijn. Ziehier waarin de mens verschilt van zijn medeschepselen (dat, en de opponerende duim).

Aan de door onszelf toegebrachte onvruchtbaarheid twijfelen voelt als een aanslag op onze seksuele vrijheid, waar onze ouders nog voor gestreden hebben (de mijne toch zeker). Bovendien roept het de vraag op of we al die tijd bedrogen zijn.

Toen ik een tiener was, werd de pil gratis verstrekt, en vandaag ook nog zolang je onder de 21 bent. En tegen die tijd weten de meeste dames niet beter of ze slikken braaf dit hormoonpreparaat. Want braaf  is het. Niks rebellie. Dat was het misschien in de jaren '60 maar nu is het erbij horen en slikken zonder protest. Liefst elke dag op hetzelfde tijdstip.

Hoewel er toenemende onvrede en pilmoeheid lijkt te zijn. Dit artikel in Vogue spreekt over 74% pilgebruik tussen de 12 (!) en 25. Dat was in 2012 en dat is anno 2017 afgenomen naar 64%. Rutgers heeft het over 51% tussen de 18 en 24. De pil is natuurlijk ook moeilijker te verkopen aan vrouwen die zich in toenemende mate bewust zijn van wat ze in hun lichaam stoppen.

Argumenten tégen

Hoe dan ook, de confrontatie met argumenten - of zelfs maar de gedachte - waarom het niet vanzelfsprekend is seks en vruchtbaarheid van elkaar los te koppelen - dat vond ik wel even slikken.  Je moet er wat voor over hebben: de kleine lettertjes.

Maar de vrouwen op het forum gaven goede relatietips, iets dat zeldzaam is wist ik inmiddels want ik had die tips zelf eerder goed kunnen gebruiken. Daarmee bewezen ze hun geloofwaardigheid en ik bleef lezen.

Ook uit andere hoeken kwam ik verhalen tegen. Jonge vrouwen die om 'groene' redenen de pil, en soms ook andere voorbehoedmiddelen, niet (meer) willen gebruiken. Het slikken van bergen hormonen past niet bij de trend van natuurlijker leven, zeker niet als dat voor 'slechts een beetje plezier' is:

Moe van de pil, de NRC: 'Het hoort er gewoon een soort van bij ofzo en iedereen om je heen doet het, dus...' 

(de NRC heeft helaas zijn berichten niet meer gratis beschikbaar, dit was op de tijd van dit schrijven nog wel zo)

Waarom ik gestopt ben met de pil: je stopt zoveel hormonen in je lichaam, waarom doen we dat eigenlijk? Voor de lol (...)

Jennie from the Blog: mijn ervaring met stoppen met de pil.

Aardgasbel

Maar ach, in de jaren '80 leerden wij op school ook al dat de aardgasbel binnen 30 jaar op zou zijn.  En nu zijn we tóch verbaasd dat de huizen in Groningen gaan schudden en scheuren, en lijken we niet goed voorbereid op het stoppen met het gebruik van aardgas. Vorig jaar zijn er zelfs bijna 5% meer ketels verkocht! Het is net als met drugs en sigaretten. Ermee beginnen is makkelijker dan ermee ophouden. En net als het advies om dáármee te stoppen: niemand zit erop te wachten.

Brave New World

Op dit punt breng ik graag het boek Brave New World van Aldous Huxley naar voren. Daarin kun je lezen hoe Huxley al in 1932 dacht over het scheiden van seks, voortplanting en liefde. De riem met pilletjes die zij had, want baby's mochten alleen nog in laboratoria gekweekt worden. De toenemende gevoelens die hij had voor haar. Maar dat mocht niet, liefde en je hechten aan één persoon.

En zo kom ik op het lied 'Au Suivant', in een uitvoering van Wende Snijders en dan meteen maar de meest heftige die ik kon vinden. Een man wil slechts een beetje liefde, maar krijgt een stuk zeep in zijn hand gedrukt en mag 'de volgende' zijn. En een beetje opschieten graag.

O ja, die man van Aldous Huxley werd geëxcommuniceerd, dat wil zeggen uit 'de samenleving' gegooid, naar het laatste stukje aarde dat niet geconfisqueerd was en waar nog een handvol wilde indianen woonde: het reservaat.

Wat denk je, zouden ze daar anticonceptiepillen gehad hebben?

De verboden vrucht

Ik heb maar niet meer aan Elina gevraagd hoe zij nou echt over voorbehoedmiddelen dacht. Of over het feit dat ik haar advies om dat onderwerp op het forum over te slaan in de wind heb geslagen. Ik schaam me toch een beetje, telkens als ik haar zie: heb ik tóch van de verboden vrucht gelezen...