Ipadcursus voor ouden van dagen uit de doos van 2020

Vier jaar geleden was er een geheimzinnige bezoek van Staatssecretaris Knops aan de kerk. Ik hoorde het van een meneer aan de koffietafel.

Het betrof de financiering van ipads voor de plaatselijke ouderenbond met een toelage van 6 miljoen om analfabetisme en digibetisme te bestrijden.

De bewuste meneer van de koffietafel kwam ik enige dagen later nogmaals tegen, nu in de garderobe. 

Hij kwam deelnemen aan een ipadcursus. En ik moest mijn regenjas ergens kwijt. Maar ik had die natte jas beter kunnen aanhouden want wat bleek, de cursus vond plaats in het zaaltje waar wíj normaal gesproken koorrepetitie hebben. Nu moesten wij in de kerk repeteren en daar staat de verwarming zelden aan. Het weer was wisselvallig maar ik moest er wel doorheen om op tijd te zijn. 

Ik heb geprobeerd om uit te vissen of wij de repetitieruimte vergeten hadden in de agenda te zetten, waarmee het dus onze eigen fout zou zijn óf dat we gewoon vierkant eruitgebonjourd waren, doorgestreept in de agenda. Wat legitiem kan zijn want sommige dingen zijn nu eenmaal belangrijker dan andere, of hebben een hogere prioriteit. Maar waarvoor heb je dan een agenda.

Irritant en grappig. Zeker omdat de meneer van de ipadcursus eerder mijn puber aansprak, die aan de laptop zat waarmee hij een presentatie ging geven ten bate van het Minecraftproject dat jongeren voor de kerk gemaakt hadden. Hij wilde niet dat mijn zoon eraan zat want hij had deze laptop nou net ingesteld voor zijn eigen presentatie... maar díe was echter niet op het huidige moment.

Na het zingen in de kerk glipte ik de ruimte binnen waar ik rechtmatig aanwezig had moeten zijn op dat tijdstip. De ipadmeneer keek mij langdurig aan terwijl ik mij, weer in regenjas, naar binnen wurmde door de deur. 

Deur die ik al zo vaak gepasseerd was: vergaderingen van kinderwoorddiensten, bijeenkomsten van de Eerste Heilige Communie en het Vormsel, repetities van koren, en natuurlijk de koffie na de mis.

Die deur, vol vieze vingers, deur naar ruimte met rijen portretten van clerici - zijn het alle pastoors die dit gebouw gekend heeft of misschien de bisschoppen van Utrecht?

Nou díe deur glipte ik vandaag binnen. 

En ik bleek er de helft van de aanwezigen te kennen:

• De mevrouw die de verkoop van ingezamelde producten regelt waarvan de opbrengst gaat naar het doel dat is vastgesteld in verband met de vastentijd. Zij trad vandaag op als gastvrouw (wilt u een paasei - ja lekker, in deze vastentijd op weg naar de Pasen - heeft u ook puur - deze is wit, dat is lekkerder maar het is vasten dus doe maar puur als we vast een paasei nemen);
• Mijn buurvrouw van het kerkkoor: zij heeft een tablet en overweegt de aankoop van een ipad;
• Voornoemde heer van de koffietafel en de garderobe;
• Nog een mevrouw die beide keren óók bij koffietafel en garderobe was;
  
• En de vijfde en laatste persoon, de meneer van de ipadcursus. Hij zei me aan het tafeltje bij de gastvrouw te gaan zitten.

Deze blog is in 2020 al geschreven. Ik heb hem aangepast.