Theologie van het Lichaam - Virtuele Conferentie 4 - Jason Clark, Dr. Christine Falk Dalessio

Jason Clark - Reflecties over het Huwelijk

Ex-directeur van het Theology of the Body Institute. 19 jaar getrouwd.
Hij geeft drie ingrediënten om je huwelijk goed te houden, niet de enige maar wel belangrijk:

1. Genade
2. Nederigheid
3. Gebed

'Daarom zal een man zijn vader en zijn moeder verlaten en zich hechten aan zijn vrouw.' (Gen 2:24)

We verlangen naar eenheid. Dat proberen we in een huwelijk te doen. Dat is niet makkelijk. Hoe houd je van een persoon die gebroken is? Die houdt ook niet perfect van jou. En hoe laat jij van jezelf houden in je gebrokenheid? 

Verwacht niet dat de ander God is. We geven de ander de schuld, doen elkaar pijn.

Wij representeren Christus. We zien in elkaar het gezicht van Christus. We kunnen ons richten in Christus tot elkaar. We kunnen elkaar de vrijheid geven te zijn wie we zijn. Je ziet de ander voor wie hij is, niet wie hij voor jou kan zijn.

1. Vergeving is deel van genade. Hisid is een woord voor genade. Altijd in relatie, praktisch. Gebruikt in de Bijbel als Gods convenant. Het Griekse woord eleos, eleison: vriendelijkheid, goede wil vooral naar degene in de misère. Misericordiae: compassie van het hart, dat misère van een ander betreft. Neem dat soort liefde mee in je huwelijk, in plaats van de ander de schuld te geven.
2. Nederigheid: humility, vgl humus, van de grond. Wij zijn schepsels, van de aarde, niet goddelijk.
3. Persoonlijk gebed, conversatie met God. Er zijn drie belangrijke relaties: Man-vrouw, God-kerk en God-jou. 

Er is een ikoon van de opstanding waar Jezus uit het graf komt. Daar kun je bij bidden.

Dr. Christine Falk Dalessio

Katholieke theoloog die acht jaar theologieles heeft gegeven. De titel van haar dissertatie was:  “Prophetism of the Body: Toward a More Adequate Anthropology of John Paul II’s Theology of the Body Through a Feminist Hermeneutic”.

Originele eenzaamheid en originele eenheid

De creatie van de mens begint met een man alleen. De originele eenzaamheid, geen drie-eenheid, zoals God. De mens is niet eeuwig en bevindt zich bovendien in een lichaam. God zegt hem dat hij een identiteit heeft, een persoonlijke autoriteit, als naamgever van dieren. Ook dat hij vrije wil heeft.

Dit is een prelude op het ontstaan van de vrouw. Haar schepping was altijd het plan. JPII zegt dat de vrouw gecreëerd is om zichzelf, niet als 'toevoegsel'. Ze is een geheel wezen, net als de man. 

Een verre analogie: het bloed van Christus is volledig in zichzelf, zijn lichaam ook, maar samen symboliseren ze de volheid van Jezus en zijn liefde, offer en persoon. 

Dit leidt naar originele eenheid. 

De vrouw is voor de mens een ander 'ik', geen 'jij'. Ze zijn beide subject en daarom niet ondergeschikt aan elkaar.