Daniel Harms - De relatie definiëren: eucharistie en de sacramenten van initiatie
Er zijn momenten waarop je een relatie definieert. Bijvoorbeeld wanneer je telefoonnummers uitwisselt. Of als je iemand ten huwelijk vraagt of gevraagd wordt.
De sacramenten zijn zulke momenten in het geloof.
De volgorde van de sacramenten moet zijn: doop, confirmatie, eerste communie (roeping, zalving, missie). Vaak gaat dat andersom en zit er een groot gat tussen communie en confirmatie.
Op het moment van communie kom je in volledige communie, volledige gemeenschap met de kerk. Dan zeg je tegen Jezus, ik geloof dat u de zoon van God bent. Het is een uiterlijk teken waarin je laat zien dat je in Christus gelooft.
De missie is dat God ons bij hem terugroept. Via het convenant met Mozes, Abraham, David en uiteindelijk stuurt hij Jezus naar de aarde. De missie van de kerk is de voortzetting van de missie van Jezus en dat is de missie van God om zielen terug te brengen in relatie met de vader.
Matt Fradd - Wat geloofden de vroegste christenen over de eucharistie?
Ik was als tiener een agnosticus. Ik dacht: ik weet niet of God bestaat maar ik denk niet dat je het kan bewijzen dus ik geloof maar niet.
Op mijn 17e ging ik naar de wereldjongerendag in Rome en daar ontmoette ik Jezus.
Katholieken zoals ik zeggen dat Jezus daadwerkelijk in de eucharistie aanwezig is: lichaam, bloed, ziel en goddelijkheid. Protestanten geloven dat hij metaforisch aanwezig is.
Het probleem ligt niet in wat de Bijbel zegt, dat kunnen we nakijken. Het probleem is dat we het niet eens zijn over wat het betekent. We kunnen daarvoor kijken naar wat de vroegste christenen dachten, daar hebben we bronnen van.
Cameron Bertuzzi is een protestantse apologeet met een YouTubekanaal (Capturing Christianity).
Alle vroege kerkvaders geloofden zonder uitzondering in de echte aanwezigheid van Christus in de eucharistie. Nu waren zij niet zonder fouten, maar ze spraken wel uit directe ervaring. Nergens zie je een vroege getuigenis van de protestantse visie op de eucharistie. Pas in de protestantse reformatie zie je dit verschijnen. De eerste christen die daadwerkelijk twijfelt aan de werkelijke aanwezigheid komt pas in de 11e eeuw. De vroegere afsplitsingen, waaronder de orthodoxen en de kopten geloofden allemaal in de werkelijke aanwezigheid.
Ook Martin Luther gelooft dat nog:
Of all the fathers, as many as you can name, not one has ever spoken about the sacrament as these fanatics do. None of them uses such an expression as, 'It is simply bread and wine, 'or 'Christ's body and blood are not present. 'Yet this subject is so frequently discussed by them, it is impossible that they shoulc not at some time have let slip such an expression as, 'It is simply bread, ' or 'Not that the body of Christ is physically present,' or the like, since they are greatly concerned not to mislead the people" (Luther's Works, St. Louis, MI: Concordia Publishing, 1961, Volume 37, 54)
Als de protestantse zienswijze klopt, dan is er de eerste 1500 jaar van het christendom dus verkeerd over gedacht. Dat is lastig te verenigen met de zienswijze dat alleen de Bijbel geldt.
Pastoor Franchis Chen kwam tot dezelfde conclusie. Vóór 1500 geloofde iedereen in de echte aanwezigheid in de communie. Pas 500 jaar geleden maakte iemand het idee populair dat het slechts een symbool was.
Chris Padgett - Onze relatie met Christus
Ik ben niet opgegroeid met de eucharistie. Ik groeide op in een protestantse kerk. Bij ons thuis vonden ze de eucharistie enigszins verdacht. Maar ik geloof dat mijn protestantse opvoeding mij helemaal voorbereid heeft op de eucharistie. Al staat dat niet op de to do list van enige protestantse pastor.
Toen ik een jonge jongen was scheidden mijn ouders. Dat kwam in de jaren '70 niet vaak voor. Daardoor leefde ik in twee verschillende werelden. Mijn vaders wereld was erg creatief en artistiek, met veel vrijheid. Mijn moeders wereld was religieus en conservatief. Ze wilde dat ik een man van God werd. Thuis werd er veel gezonden, onder andere hymnes.
At the cross, at the cross, where I first saw the light
and the burden of my heart rolled away.
It was there by grace I received my sign
and now I am happy all day.
In de kerk werd soms gevraagd, wie wil zich vandaag aan Jezus geven? Op een dag liep ik dat lange eind naar voren en gaf mijzelf aan Jezus.
Toch worstelde ik, ik voelde niet die blijdschap en passie die ik zou moeten voelen. Ik ben zelfs een paar keer opnieuw gedoopt en heb opnieuw mijn leven aan Jezus gegeven.
Ik werd volwassen, trouwde en kreeg kinderen. Ik kwam in aanraking met het katholieke geloof en ging het verkennen. Daar vond ik consistentie, precies wat ik miste in de vele protestantse kerken waar ik kwam met de band waarin ik speelde. Toen ik in 1999 in de kerk toetrad, was de intimiteit voelbaar, zelfs vergelijkbaar met de intimiteit tussen man en vrouw.
De leer die ik het eerst omarmde was de leer van de eucharistie.
Wat wij geloven als christenen: Christus is echt, hij is gestorven en weer opgestaan, en nu kunnen wij met hem wandelen. Die kennis had ik vroeger al omarmd, maar toen Christus mij uitnodigde te kijken naar de leer van de katholieke kerk en de eucharistie, zei ik ja.
De Bijbel kreeg nieuwe betekenis voor mij. Vooral de teksten over brood en wijn, de eucharistische momenten zoals het te eten geven van 5000 mensen. Dat begreep ik dankzij de fundering, de relatie met Jezus en die ervaring. Die drie dingen.
Wel rammelt het af en toe. In de katholieke kerk hebben mensen wel een basisbegrip van wat er gebeurt maar het is erg minimaal. Wat betreft Bijbelkennis en ook, is dat echt Jezus in de eucharistie? Ook al besef je het niet, je ontvangt het hele lichaam en bloed, ziel en goddelijkheid in de eucharistie. Het Tweede Vaticaanse Concilie zegt ons actief deel te nemen aan de mis. Ookal is onze deelname beperkt, we ontvangen toch de hele Christus.
Ook als je enige contact met Christus de eucharistie is en je nooit in je geloof bent gegroeid, dan ben je nog niet verloren.
Ook zijn er mensen, waaronder grote heiligen, die lange tijd de eucharistie niet konden ontvangen. De reden dat ze toch heilig waren ondanks dat ze geen eucharistie ontvingen, is dat ze groeiden in hun kennis over God, baden en een relatie ontwikkelden.
Niets komt in de buurt van de eucharistie. Maar voor tijden van moeilijkheden, weet dat je niet verlaten bent. Geef niet op. Groei in je relatie met Jezus.
+ Mark Brumley - Eucharistische aanbidding en communie in de Covid 19 crisis
Het Tweede Vaticaanse Concilie gaf ons de frase ‘de actieve participatie van iedereen in het werk van God'. Ratzinger spreekt over actieve participatie in de liturgie. De catechismus zegt dat het woord liturgie gaat over een gemeenschappelijke dienst. Het woord participatie bevat het woord part, deel, iedereen heeft er deel aan.
Ratzinger brengt samen de actio en de oratio, de zelfgave in lichamelijke vorm en in woordvorm. Zelfs toen men nog dieren offerde was er behalve het lichamelijke deel van het offer ook een innerlijk aspect. Jezus is het woord vleesgeworden, daar zit het allebei in.
Het offer van het kruis, de actio, is gericht naar de Vader. Een offer in liefde.
Jezus is de grote hogepriester. Door zijn hemelvaart zit hij aan de rechterhand van de vader. Daar zit Hij in zijn koninklijke rol, maar ook in de rol van hogepriester. Jezus’ priesterschap gaat door in de hemel.
Zijn offer gaat door in de Heilige Mis. Hij sterft niet steeds opnieuw, hij stierf éénmaal en dat wordt in de mis tegenwoordig gesteld.
De dagelijkse viering van de eucharistie gaat ook in de coronatijd door, al zijn er geen mensen bij aanwezig. Het liefst zijn er wel gelovigen aanwezig, we zijn nu eenmaal lichamelijke wezens.
Vasten van de communie is niet nieuw. Men deed het vroeger wel om te helpen spijt te voelen van zonden. Je kunt het ook zien als handeling van solidariteit met mensen die de eucharistie niet kunnen ontvangen.
We moeten niet vergeten dat sacramentele communie óók een vorm van spirituele communie is. In de mis, de dagelijkse en zeker de wekelijkse, en in de internetvieringen, moeten we onszelf helemaal geven aan de vader, de zoon en de heilige geest. Zo nemen we actief deel aan het heilige offer in de eucharistie.
Jesse Weiler - Jou en mijn offer: transfiguratie door de eucharistie
Heeft een video-serie op YouTube gemaakt over de mis.
Ik ben katholiek opgevoed. Het geloof is de fundering van mijn leven. Toen ik vijf jaar geleden bij het liturgisch instituut kwam werken was ik niet speciaal geïnteresseerd in liturgie, maar ik ging wel graag naar de kerk.
Actieve deelname
In een document van paus Pius X wordt de uitdrukking 'actieve deelname' voor het eerst gebruikt. In de documenten van Vaticanum II wordt er veel over gesproken. In die tijd wilde men de liturgie begrijpelijker maken.
Vroeger had men het heiligste der heiligen. Eenmaal per jaar ging de hogepriester daar binnen in een speciaal gewaad. Op het gewaad zaten 12 stenen vastgemaakt die alle stammen van Israël representeerden. Daarmee werden alle Israëliërs geheiligd. Dit gebeurt nu ook in de mis. De priester draagt de mis op, niet alleen voor de mensen in de kerk maar voor iedereen.
De twee doelen van de mis zijn de verering van God en de heiliging van de mensheid.
In plaats van te discussiëren over ad orientem zou ik zeggen: wat is jou actieve deelname? Wat doe jij in de mis?
Ryan Scheel - 4 Opvallende dingen over de eucharistie
Cohost van The Catholic Talk Show en mede-eigenaar van Fuzati (bureau voor marketing en websites).
Wat zeiden de kerkvaders over de werkelijke aanwezigheid van Christus in de eucharistie?
Mijn terugkeer naar de kerk was gecentreerd rond de eucharistie. Aanbidding veranderde mijn leven.
Vroeger beschuldigden de Romeinen ons zelfs van kannibalisme omdat ze de aard van de eucharistie niet begrepen. Vanaf het begin tot nu toe waren er altijd mensen die de kerk aanvielen over de aard van de eucharistie. Voor elke katholiek is het essentieel te geloven dat Christus daadwerkelijk aanwezig is in de eucharistie: in bloed, vlees, ziel en goddelijkheid. Dit is een kernleer.
Eucharistische wonderen en hoe ze worden bevestigd door de wetenschap
Er zijn verschillende eucharistische wonderen met elkaar vergeleken, waarbij de hostie veranderd is in vlees en bloed. De gegevens van verschillende wonderen op verschillende plaatsen en verschillende tijdstippen komen overeen. Het gaat om hartweefsel, er zit aderweefsel bij, bloedgroep AB+. Deze bloedgroep is een universele plasmadonor en een universele ontvanger.
Heiligen die jarenlang op niets dan de eucharistie leefden
Bijvoorbeeld Catharina van Siena kon niet meer eten door ziekte. Jarenlang leefde ze van de eucharistie. Ze is verlamd geraakt bij een val van het raam. Dertien jaar lang at ze niets dan de eucharistie.
Wat kunnen we leren van het laatste avondmaal over het waardig ontvangen van de eucharistie?
De instelling van het priesterschap vond plaats tijdens het laatste avondmaal. Ook de instelling van de eucharistie. Het laatste avondmaal is zowel de eerste priesteraanstelling als de eerste mis. En ook was het de eerste keer dat iemand onwaardig de eucharistie ontving. Er was behalve het verraad van Judas ook verraad in het onwaardig (niet-gelovig) ontvangen van de eucharistie.
Nam Jezus zelf deel? St. Jerome zegt: Jezus was beide de gast en het banket. Deelnemer en gegetene. Spiritueel en sacramenteel. Nog steeds wordt er onwaardig communie ontvangen. Dat is iets dat niet verandert.
De werkelijke aanwezigheid werd dus van het begin af aan al beleden, het is er niet later bijgekomen.
Steve Ray - De eucharistie verdedigen - ontdekkingen van een bekeerling
Ik was vroeger baptist. De overgang van baptist naar de eucharistie is een grote. Wij hadden vier keer per jaar avondmaal of communie. We kregen dan een cracker en een klein glas druivensap om te herinneren dat Jezus zich aan ons gegeven heeft. Daarbij werd gebeden.
Hoe de katholieken het deden, vonden wij idolatrie. We zeiden wel 'de koekie-Christus': wij aanbaden de levende Christus, de katholieken de koekie-Christus. We snapten niet dat katholieken bogen voor een stukje brood. Dus katholiek worden was voor ons een grote stap. Er zijn hierin maar twee posities: óf het is het lichaam van Christus, óf het is het niet. Maar hoe dan ook, als ik de verkeerde kant koos had ik een problemen.
Hoe kwamen mijn vrouw en ik tot de conclusie dat de eucharistie de werkelijke aanwezigheid van lichaam en ziel van Christus was?
De synoptische gospels lijken op elkaar. Marcus, Matteus en Lucas, alle drie beschrijven zij de instelling van de eucharistie in de bovenkamer. Het Joodse Paasmaal kwam van het paaslam waarvan ze het bloed op de deurpost smeerden. Daarvoor had je dus een priester en een lam nodig. En Jezus is beide, priester en lam!
(Toen Jezus zei, dit is mijn lichaam, hadden ze toen niet moeten zeggen nee, dat is duidelijk een stukje brood, u kunt beter zeggen 'dit representeert mijn lichaam en bloed' om verwarring te voorkomen? Waarom zei Jezus dit is mijn lichaam? Omdat hij het lam is.)
Johannes vertelt, als enige evangelist, niet dit verhaal. Hij praat over wat later in de bovenkamer gebeurt als hij een homilie houdt in de synagoge in Kafernaum waar Jezus zegt je moet mijn vlees eten en mijn bloed drinken.
Aan de oostkust van het meer van Galilea, in Johannes 6, vermenigvuldigde Jezus brood en vis voor de niet-joden. Hij deed dat minstens twee keer, één keer aan de oostkust en één keer aan de westkust. Deze keer verzamelden zich vele mensen rond het huis waar Jezus verbleef in Kafernaum. Jezus zei, ik weet waarom jullie komen, ik heb gister jullie buiken gevuld en je wilt meer. Jezus zei, ik gebruik deze honger als spirituele les. Ik ben het brood uit de hemel. Als je hiervan eet zul je niet sterven. Niet zoals het manna, dat Mozes bracht.
Jezus raakt in debat. Hij verandert zijn taalgebruik. Niet alleen van brood naar vlees maar hij gebruikt in plaats van een beleefd woord voor eten (esthio) een woord dat knagen betekent (trogo), zoals een hond op zijn bot knaagt.
Mensen liepen weg. Hij had ze terug kunnen roepen en zeggen, ik bedoelde het niet letterlijk, maar dat deed hij niet. De discipelen bleven.
Jack Beers - Verrast door God: Hoe de mis een verwarde joodse jongen in een toegewijde katholiek veranderde
Mijn vader is joods, mijn moeder episcopaal. Ik kwam voor het eerst in een katholieke kerk terecht door een meisje. Ze ging elke zondag naar de kerk, ik vond dat wat overdreven. Maar ik ging wel een keer mee.
Het was een gewone zondag in St. Mary's. Ik zag voor het eerst een priester, rook wierook, zag mensen knielen en een kruis slaan. Ik vond het wel een goede workout: zitten, staan etc. Ik zag niemand lachen en vergeleek het met een treurspel. Ik hoefde dat op zich niet nog een keer te beleven, maarja, dat meisje.
Bij de auto bleek dat zij haar handschoenen had vergeten. Ik ging ze halen. Zo kon ik even nadenken over wat ik tegen haar zou zeggen. Ik vond de handschoenen, en haalde diep adem. Stilte. Opeens besefte ik, dat ik nog niet was wie ik bedoeld was te zijn. Het was net of ik een ware, zware aanwezigheid ervaarde.
Ik ging toch nog maar eens met haar mee, en bleef na de mis even zitten om de stilte te ervaren. Later realiseerde ik me, dat wat ik voelde door de aanwezigheid van Jezus in het tabernakel kwam. De reden dat niet iedereen dat zo ervaart, is denk ik de wet van de vertrouwdheid. Mensen zijn het zo gewend dat ze het niet echt (meer) ervaren.
Wij zouden echt goed moeten worden in één kunst: beschikbaar zijn voor God, vooral tijdens de mis. Ontdek, of herontdek, deze kunst. Open je hart en geest voor wat God je te zeggen heeft.
Originele titels:
- Define the Relationship: Eucharist and the Sacraments of Initiation
- What the Early Christians Believed About the Eucharist
- Our Relationship with Jesus
- Eucharistic Worship and Communion in the Covid 19 Crisis
- My Sacrifice and Yours: A Transfiguration Through the Eucharist
- 4 Astounding Things About The Eucharist
- Defending the Eucharist: Discoveries of a Convert
- Surprised by God: How the Mass Turned a Confused Jew into a Committed Catholic
Reacties
Een reactie posten
Laat hier je reactie achter