Zuster Helena Burns - De opstanding van het lichaam
Daughters of St. Paul, fps in Boston.
De opstanding van het lichaam is één van mijn favoriete onderwerpen, omdat we aan het eind beginnen, met het doel.
De opstanding van het lichaam is een centrale geloofswaarheid. God haalt ons bij elkaar ook al is onze as verspreid. Hoewel dat niet de bedoeling is. Cremeren mag tegenwoordig maar de as hoort netjes begraven of bijgezet te worden. We zeggen het in het credo: ik geloof in de verrijzenis van het lichaam. Sommigen denken dat het alleen spiritueel is. Sommige denken dat het alleen over Jezus gaat maar het gaat over ons allemaal.
Ik begon de Theologie van het lichaam (TvL) in 2006 te bestuderen. Ik negeerde de opstanding in het begin. Ik heb een radicaal feministische achtergrond en radicale feministen haten hun vrouwelijke lichaam. Ze schatten de mogelijkheid zich voort te planten niet op waarde. Ze zien dat eerder als zwakheid en willen het onderdrukken.
Ratzinger zei voordat hij paus was: we hébben geen lichamen, we zíjn lichamen. Ik vond dat maar niets. Ik zag mezelf meer als ziel en het lichaam als ondergeschikt. Ik wilde mijn lichaam helemaal niet terug. Maar het lichaam dat je terugkrijgt is geheeld. En dat is eigenlijk wat we meestal eigenlijk willen, leven voor altijd in een gezond lichaam.
Wat maakt het uit?
Wat voor verschil maakt het in je leven te weten dat je je lichaam terugkrijgt? Zie daarvoor Thomas van Aquinas of de catechismus. De catechismus van de katholieke kerk is als een omgekeerde bijbelstudie: er staat wát we geloven en waar dat staat in de Bijbel. De Bijbel staat vol referenties aan het lichaam, zowel in het oude als het nieuwe testament. Mijn favoriet is Jesaja 26:17-21, deel van de apocalyps van Jesaja dat het refereert aan het einde der tijden:
Zoals een zwangere vrouw die bij het baren kronkelt en kermt in haar weeën, zo waren wij voor U, Heer. Wij leken zwanger en kronkelden van pijn, maar wij baarden niets dan wind: wij brachten het land geen uitkomst en wereldburgers werden er niet geboren. Uw doden zullen herleven, mijn gestorven lichamen zullen opstaan. Allen die slapen in het stof, zullen vol vreugde ontwaken. Want de dauw die u bedekt, is een oplichtende dauw: de aarde brengt de schimmen tot leven.
Wanneer zal de opstanding van het lichaam plaatsvinden?
Het is één grote gebeurtenis. Er zijn veel namen voor: het einde van de wereld, de eindtijd, het laatste oordeel, de tweede komst van Christus, de opstanding van het lichaam, de apocalyps, de nieuwe hemel en de nieuwe aarde, de bruiloft van het lam, de hemelse bruiloft. God's plan is om niet alleen met christenen of gedoopten, maar met de hele verloste schepping te trouwen.
Hoe zal het plaatsvinden?
Zie de catechismus en de Bijbel. Paulus zegt het in 1 Cor 15. En Job zegt in 19: 25-27:
Want ik weet, ik ben er zeker van: mijn vrijkoper leeft, ten slotte zal Hij deze wereld binnentreden. En al ben ik nog zo geschonden, ik zal God zien vanuit dit lichaam. Aan mijn zijde zal ik Hem zien met eigen ogen, ik en geen ander;
En als je de originele TvL te moeilijk vindt kun je lezen: De theologie van het lichaam simpel gemaakt door Anthony Peace en Theology of the Body Explained door Christopher West. JPII schreeft de TvL overigens om Humanae Vitae uit te leggen want hij wist dat mensen het niet zouden begrijpen.
Ben je of heb je een lichaam?
In de catechismus 364 staat: je bent je lichaam. Ik was geschokt toen ik dat Ratzinger hoorde zeggen.
Er zijn twee manieren om een lichaam te zijn: man en vrouw. Ze zijn gelijkwaardig, maar niet identiek. Ik ben nu een Theologie van het lichaam - feministe. Ik geloof in de complementariteit van de seksen. Het is geen oorlog, geen competitie. We zijn gelijkwaardig maar niet identiek. We worden geacht elkaar te helpen, van elkaar te houden en samen te werken.
Laten we ons lichaam nooit vergeten! Er zijn ook personen die geen lichaam zijn, zoals engelen. Jezus is ook in een lichaam gekomen en dat houdt Hij, de incarnatie is voor eeuwig.
Waar is de ziel?
Het lichaam is doordrenkt met de ziel. Er zijn ook zielen die niet eeuwig zijn. Planten en dieren hebben zielen die niet eeuwig zijn, ze sterven als het organisme sterft.
De beste definitie van een mens is: lichaam en ziel voor altijd samen. De scheiding van lichaam en ziel bij de dood is tijdelijk. Maar de dood is afschuwelijk. Het was geen onderdeel van God's originele plan. Thomas van Aquinas noemt ons na de dood: incomplete mensen.
Zie het zo: geen enkele baby wil geboren worden.
Wat is de hemel?
Paus Benedictus zei: de hemel is een persoon, God zelf. Ja het is ook een plaats maar allereerst de ontmoeting met een persoon. Elke dag in de hemel is mooier, het is niet saai of repetitief.
Leef in een staat van genade en je hebt de hemel in je hart. De hemel begint nu, bewaar het in je hart. De hel begint ook nu, maak een keuze.
F. Patrick Schultz - Vanuit het hart van een priester: overwegingen over sponsale liefde en COVID-19
Priester in Cleveland.
Hoe verhoudt de sponsale analogie zich tot de crisis? En wat gaat er om in mijn hart?
In de Bijbel staan veel analogieën van de relatie God-mens en mens-God. Jezus zegt bijvoorbeeld, ik ben de herder, jij het schaap. Ik ben de deur. Ik ben de wijnstok, jullie de takken.
Door de mystieke traditie van de kerk, door gebed en liturgie, door de mystieke traditie en de heiligen, laat God zien wie hij is in het beeld van huwelijkse liefde. De Bijbel begint met een paar in het aardse paradijs en eindigt met een paar in het hemels paradijs. In de laatste menselijke woorden in de Bijbel in het boek Openbaringen roept de kerk, de bruid: kom, heer Jezus. De bruid verlangt naar de bruidegom. En in het midden van de Bijbel staat het Hooglied. Paus Benedictus zei, dat het Hooglied, deze erotische poëzie, dit verlangen naar elkaar van de bruid en de bruidegom, de essentie van de Bijbelse openbaring is.
Voor sommigen is dat oncomfortabel. Maar de relatie die God met ons wil is méér dan een persoonlijke relatie. De minst inadequate analogie is die van het huwelijk.
Ik had zelf, tijdens mijn priesteropleiding, er veel verdriet over dat ik nooit een echtgenoot en vader zou worden. Maar ik ontdekte dat spiritueel vaderschap niet alleen een nee is, maar een ongelooflijk ja. Het celibaat is een ja, waar inderdaad bepaalde nee's voor nodig zijn. Het altaar van mijn priesterschap, en ik denk dat dit geldt voor alle priesters, is gebouwd op het altaar van de relatie en het gezin die ik opgegeven heb.
Voor mij is het in deze COVID-tijd heel moeilijk. Ik moet me de gezichten voorstellen van de mensen tegen wie ik praat in de camera. Ik sta alleen op de berg van Calvarië, want dat is wat de mis is. De twee dingen die ik nu het meeste mis, zijn 1. de bruid die voor me staat om tegen te preken en 2. de communie uitdelen. Op die momenten deel ik vanuit het diepst van mijn hart met de bruid.
Originele titels:
- The resurrection of the body
- From the heart of a Priest: Reflections on Spousal Love and COVID-19
Reacties
Een reactie posten
Laat hier je reactie achter