Schoonmaken

Even wat anders: schoonmaken. In mijn generatie werd de huishoudschool afgeschaft. Vrouwen hoefden zich niet meer voor te bereiden op het huwelijk, maar op een carriere! Dat deed ik dus. Wat ik niet leerde: Schoonmaken. Koken. Tuinieren. Kinderen bezig houden.  Wat ik wel leerde: alle middelbare schoolvakken, plus Latijn en Grieks. 

Wat ik nu doe: Schoonmaken. Koken. Tuinieren. Kinderen bezig houden. Met een puber omgaan. En Latijn komt in de kerk weleens van pas. 

Wat ik nog meer niet leerde op school: banden plakken, een fatsoenlijke sport (bal- en teamsporten niet meegerekend). Maar sinds wanneer zijn die dingen niet belangrijk? Je leert ze evenmin vanzelf, net als ruimtevaartkunde of Russisch. Die dingen moet je dus búiten schooltijd leren.

Wat ik nog meer wel leerde: alles over seks. Ja ik begin er weer over. We leerden de hele, toen bekende, lijst voorbehoedmiddelen. Inclusief voor- en nadelen. Overigens had dit natuurlijk niets met het huwelijk te maken want daar hadden we het al helemaal nooit over. Behalve één keer bij maatschappijleer, toen we alle 'regels' moesten leren waaraan voldaan moest zijn voor het huwelijk. Inderdaad, we hadden een nieuwe leraar, een groentje. 

Maar ik kon op mijn achttiende nog geen vuilniszak vervangen. Daar kwam ik achter toen iemand me vroeg dat te doen. Ik voelde me erg onhandig, o wat haat ik dat gevoel. Pas tijdens een meditatiegroep van de Bhagwan is mijn slechte verhouding met het huishouden veranderd. Ik leerde meditatief schoonmaken (dat is een goedkope manier om meditatieruimtes schoon te krijgen: je maakt het onderdeel van het programma). Na veel mediteren is het namelijk fijn om even wat normaals te doen. Zoals schoonmaken. 

Ik zag nu het nut van schoonmaken en had er zin in maar de vaardigheden had ik nog steeds niet. Heel lang heb ik me alleen in dit onhandig-zijn gevoeld. Totdat ik hulp kreeg na de geboorte van mijn zoon. De hulp tipte mij op Fly Lady. (Ik volgde een iets andere mailinglijst maar die bestaat niet meer) Daar kun je je inschrijven voor een mailinglijst. Je krijgt dan elke dag een email met een paar dingen die je die dag moet doen. Er zijn wekelijkse dingen, bijvoorbeeld de badkamer schoonmaken. En jaarlijkse, bijvoorbeeld de plinten in een kamer schoonmaken. Zo kom je, in kleine stappen, door je hele huishouden heen.

Ik heb dat een tijdje zo gedaan totdat ik een routine had opgebouwd. En ik wist nu dat ik niet de enige was, want dan zouden zulke initiatieven niet bestaan.  

We leren het niet meer. Het wordt geacht 'vanzelf' te gaan. Daardoor voel je je dom als je het niet kunt. En daarom vraag je maar niks. Zodat iedereen denkt dat hij of zij de enige is die nog nooit de ramen gelapt heeft als hij op zichzelf gaat wonen. En dat is niet zo. 

We worden opgeleid huishoudmaagd te zijn. Om dan plotseling, als we op onszelf gaan wonen, in het diepe gegooid te worden. Waarna we schaamtevol zwijgen over onze onkunde. Niet alleen missen we vaardigheden maar ook kunnen we het niet inplannen in ons drukke leven. Dat past ook bij het tijdsbeeld: onze ouders hadden (en hebben) nu eenmaal andere prioriteiten.

Gelukkig is er internet en kun je anoniem jezelf alsnog huishoudelijk opleiden, als je besluit dat je dat toch wel belangrijk vindt.

En er zijn dure meditatiegroepjes als je nog motivatie zoekt.