Proeven en Geloven

Dit jaar heb ik weer Oost-Indische kers gezaaid voor de voortuin. De meeste van de zaden die ik buiten heb gezaaid zijn mislukt door een hagelbui, maar deze kwamen uit. Weer kwamen er rupsjes op, net als vorig jaar . Eerst herkende ik ze niet omdat ze zo klein waren, maar naarmate ze groeiden werd duidelijk dat dit een nieuwe generatie van het grote koolwitje is. Op zich niet iets om blij van te worden, wat het moestuinieren betreft, maar ik heb geen kolen. Wel Oost-Indische kers, waar ze ook graag van smullen. Helaas had ik niet gerekend op zoveel mee-eters, maar gelukkig zijn de meesten vandaag naar het volgende stadium overgegaan dus voorlopig eten ze niet meer. Pfff... dat scheelt een hoop werk. Hier zijn ze nog klein Ze vreten flink Ze gaan klaarzitten om pop te worden. Afgevallen kopjes (denk ik) Tegen het licht kun je zien dat de huid een soort zak is geworden. In de onderste helft zit de rups/vlinder. Hier zie je ook goed de versc

Gister las ik de blog van Ann Voskamp. Ik zocht naar troost tijdens het vastlopen in vraagstukken van dit moment. Het vinden van een school voor onze zoon met Asperger, een vorm van autisme, hem voorbereiden op het schoolkamp. Een afscheidsfeest. Een afscheidsconcert. Ondertussen gaat de zoektocht van mijn man naar een baan verder. Hij werkte als ICT-er bij een bedrijf dat failliet gegaan is. En zo kan ik nog wel even doorgaan. De blog van Ann Voskamp is zo perfect dat ik er nooit lang kan verblijven. Maar gisteravond besloot ik eens wat beter te luisteren. Op youtube vond ik een filmpje van one thousend gifts , naar het boek dat ze geschreven heeft. En eindelijk, eindelijk snap ik waar ze het over heeft. Druppel voor druppel sijpelt het besef naar binnen. Ze zegt, wees dankbaar. Niet alleen over de makkelijke dingen, maar over alles. Midden in het dagelijks leven, steeds weer. Ik probeer het aan Stud uit te leggen. Die denkt nu dat ik wil dat hij boer in Amerika wordt met een sc