Vandaag bespreek ik drie boeken van Stormie Omartian:
De kracht van een biddende vrouw
De kracht van een biddend kind
De kracht van biddende ouders
Deze boeken heb ik gekocht en gekregen omdat ik gerichter wilde leren bidden. Ik begon met De kracht van een biddende vrouw, in de tijd nadat het bedrijf waar mijn man werkte failliet was gegaan. Ik wilde hem steunen maar werd ondertussen gillend gek van het vele samen thuis zijn. We hadden een totaal andere manier van met de situatie omgaan.
Ik heb, als 82% introvert, veel tijd alleen nodig waarin niemand tegen me praat. Die had ik bijna niet meer. En ik voelde me een huissloof als ik de vloer onder zijn voeten moest stofzuigen. Op tips van familie en vrienden zat ik ook niet te wachten (laat hem de vloer dan vegen).
Ik zeg dit niet omdat wij zielig zijn - dat zijn we niet en ik zit inmiddels alweer regelmatig gelukkig alleen en in stilte op mijn torenkamertje - maar omdat ik weet dat veel mensen deze gevoelens kennen. Uit allerlei situaties maar zeker ook uit één van de vele faillisementen in Nederland de afgelopen jaren.
Vandaar dat ik ben gaan bidden voor mijn man, die er tenslotte ook niets aan kon doen, en om mijn geïrriteerdheid een beetje goed te maken, en om het negatieve om te buigen naar iets positiefs (of, ahum, toe te geven dat ik dat zelf niet kan en God om hulp te vragen).
Stormie Omartian verdeelt het boek in hoofdstukken, die elk een onderwerp bespreken, zoals de liefde, zijn vrouw, zijn werk (die heb ik natuurlijk het eerst gelezen).
Een verhaaltje, een gebedstekst en enkele bijbelteksten ter inspiratie.
De kracht van een biddende vrouw
De kracht van een biddend kind
De kracht van biddende ouders
Deze boeken heb ik gekocht en gekregen omdat ik gerichter wilde leren bidden. Ik begon met De kracht van een biddende vrouw, in de tijd nadat het bedrijf waar mijn man werkte failliet was gegaan. Ik wilde hem steunen maar werd ondertussen gillend gek van het vele samen thuis zijn. We hadden een totaal andere manier van met de situatie omgaan.
Ik heb, als 82% introvert, veel tijd alleen nodig waarin niemand tegen me praat. Die had ik bijna niet meer. En ik voelde me een huissloof als ik de vloer onder zijn voeten moest stofzuigen. Op tips van familie en vrienden zat ik ook niet te wachten (laat hem de vloer dan vegen).
Ik zeg dit niet omdat wij zielig zijn - dat zijn we niet en ik zit inmiddels alweer regelmatig gelukkig alleen en in stilte op mijn torenkamertje - maar omdat ik weet dat veel mensen deze gevoelens kennen. Uit allerlei situaties maar zeker ook uit één van de vele faillisementen in Nederland de afgelopen jaren.
Vandaar dat ik ben gaan bidden voor mijn man, die er tenslotte ook niets aan kon doen, en om mijn geïrriteerdheid een beetje goed te maken, en om het negatieve om te buigen naar iets positiefs (of, ahum, toe te geven dat ik dat zelf niet kan en God om hulp te vragen).
Stormie Omartian verdeelt het boek in hoofdstukken, die elk een onderwerp bespreken, zoals de liefde, zijn vrouw, zijn werk (die heb ik natuurlijk het eerst gelezen).
Een verhaaltje, een gebedstekst en enkele bijbelteksten ter inspiratie.
Ik vond het lastig goede voorbeelden te vinden, omdat het boek duidelijk voor christenen geschreven is en minder toegankelijk is voor niet-christenen (en ik schrijf deze blog nou eenmaal niet alleen voor christenen). Wat dat laatste betreft vind ik het boek De kracht van een biddend kind beter.
Iedereen kan natuurlijk voor zichzelf beslissen of hij het een prettig boek vindt. Het heeft mij geholpen om gedurende een periode intensief te bidden. Dat kan zeker ook iets zijn voor in de vastentijd.
Bidden met een kind blijf ik lastig vinden, ook met dit boek. Deze boeken helpen om woorden te vinden voor je gebed, en ze geven mij een gevoel van saamhorigheid met de schrijfster en de lezers - die ook willen bidden - anders zouden deze boeken niet zijn geschreven.