Broeder Hugo uit Warfhuizen en De geest van de liturgie

Dit is super, ik ontdek steeds weer nieuwe dingen. Met een simpele muisklik kan ik deze video, nadat hem bekeken heb, rechtstreeks op mijn blog plaatsen. Pfff, als alles zo makkelijk was! Maar als ik de post via facebook of bloglovin' share dan krijg ik soms geen beeld - maar dat zie je pas als je al gepost hebt!

De volgende vlog van De geest van de liturgie van emeritus paus Benedictus is klaar. Ik vind het erg leuk om boeken of andere geschriften van paus Benedictus te lezen, maar ik heb in de wandelgangen begrepen dat niet iedereen die liefde met mij deelt. Misschien kan ik iets laten zien hoe ik dat ervaar. Het is nu eenmaal geen witte boterham dat je in een keer weg slikt. Het heeft meer van een biologisch-dynamische meergranenboterham waarop je goed moet kauwen.

Tot nu toe hebben we het gehad over de liturgie als spel (hoofdstuk 1). Te vergelijken met spelen op het schoolplein: dit kun je zien als oefening voor het latere leven, zonder de last en ernst daarvan (dat laatste durf ik betwijfelen - ik vind spelen op schoolpleinen een zeer ernstige zaak - ik had vroeger zelf veel liever een smartphone gehad om niet eindeloos te hoeven luisteren naar die dominante types die het spel bepaalden - al was het wel een goede oefening voor het latere leven).



Hoofdstuk 2 heb ik ook al opgenomen, maar dat moet nog bewerkt worden. Diverse malen ging tijdens de opname de telefoon - wat niet altijd vervelend is, want poeh is het niet soms fijn als het leven even door je boek heenkomt? Handig is, dat ik de opnames zelf nog eens kan naluisteren. Dat werpt weer net een ander licht op het gelezene. Hier een citaat over de sabbat:

De sabbat is een visioen van vrijheid: slaaf en heer zijn op deze dag gelijk; de "heiliging" van de dag betekent juist dat alle verhoudingen van ondergeschiktheid stilstaan en dat alle last van het werk voor een tijdje ophoudt. 

Mijn eerste gedachte was, daar zullen vast een heleboel mensen blij van worden. Maar nu ik het opschrijf, hoor ik in gedachten al een jammerklacht aanheffen: 'Wij zijn geen slaven! Wij zijn zelf meesters! Daar hebben wij geen zondag voor nodig hoor!' 'Wij werken lekker 24/7 52 weken per jaar!'

Jaja. Hoogmoed. Hubris.

Sabbat dus. Als plaats van aanbidding. Als verbond van God met ons.

Maar wat betekent dat eigenlijk - aanbidding?

Wat is er anders ten opzichte van de voorstelling van de kringloop van geven en nemen die de voorchristelijke cultuswereld verregaand bepaalde?

Dat wordt het onderwerp van de volgde vlog, hoofdstuk 2 Liturgie - Kosmos - Geschiedenis.