Aan het begin van de vastentijd hadden we in de kerk de tegeltjeswijsheid '
spiegeltje, spiegeltje aan de wand, hoe staat het met de binnenkant?' meegekregen, om de overgang te markeren van carnaval naar de vastentijd. Rond de Paasdagen hadden we er één over
de oerknal.
Vandaag een echte Loesje.
Met Pasen gedenken we
de kruisiging. De dagen tot Pinksteren zijn er om je te bezinnen op wat je daarmee kunt doen. Dat is het idee, ik denk dat het een stuk helpt als je in die tijd ook bidt, naar de kerk gaat en goed bent voor je medemens. Geestelijke wijsheid komt niet zomaar uit de lucht vallen.
Toen ik googlede naar deze Loesje kwam ik er achter waar de
pastoor kapelaan deze wijsheid vandaan heeft. In onze megaparochie die zo'n beetje de hele noordelijke helft van de provincie Utrecht beslaat, ligt ook het dorp
Harderwijk. Daar heb ik ooit nog het Driekoningenspel opgevoerd (van de christengemeente (de kerk van de vrijeschool) - heel goed is in de creatieve vormgeving - maar de diverse christelijke stromingen gaan niet altijd goed met elkaar om. Maar ik denk dat we elkaar nodig hebben, en ons niet de luxe kunnen permitteren dat niet in te zien. Bovendien ben ik als bekeerling allang blij als ik omgeven wordt door mensen die in ieder geval
iets doen met geloof - maar dat terzijde).
Ik was de engel.
Ik kwam nog een leuke spreuk tegen voor alle tieners:
En voor al hun moeders:
